رويكردهاي مربوط به نسبت ميان فلسفه و الهيات در مسيحيت

از آغاز مسيحيت، برخورد دوگانه‌اي نسبت به فلسفه وجود داشت و حتي در خود انجيل‌ها هم اين دوگانگي ديده مي‌شود. مسيحيت در درجه اول، يك دين است و آموزه‌هاي آن، درباره رستگاري و عشق به خداوند است و به‌صورت يك نظام نظري انتزاعي به سبك نظام‌هاي فلسفي يوناني درنمي‌آيد. درحالي‌كه ادعاي سنت فلسفي يونان، دانش عقلاني متكي بر منطق استدلالي است. اين مقاله با پذيرش اين مسئله كه تصوري عقلاني از ايمان، زمينه مشتركي براي بسياري از فلاسفه قرون وسطي بوده است، درصدد بررسي اين مهم است كه چگونه معرفت متافيزيكي بشر كه از راه وحي بدان رسيده، با معرفت طبيعي كه از راه حواس و عقل بدان دست‌يافته، مرتبط مي‌شود.