پديد آورندگان :
قادري، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند , آهي، قاسم دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند , وزيري، شهرام دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند , منصوري، احمد دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند , شهابي زاده، فاطمه دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند
كليدواژه :
تحمل پريشاني , خود انتقادي , رفتارهاي خودزني غير انتحاري , دلبستگي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف
تاكنون مدل‌هاي چند متغيره روان‌شناختي و اجتماعي متعددي براي پيش‌بيني رفتارهاي خودزني نوجوانان موردبررسي قرار گرفته است. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي و رفتارهاي خودزني غير انتحاري با توجه به نقش ميانجي خود انتقادي و تحمل پريشاني انجام شد.
مواد و روش‌ها
اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دوره متوسطه شهر كاشمر در سال 98-1397 بود. در ابتدا نمونه‌اي به حجم 700 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شد، اما تحليل نهايي بر روي 292 دانش‌آموزي انجام شد كه حداقل تجربه يك‌بار رفتارهاي خودزني انتحاري را گزارش كردند. ابزارهاي پژوهش شامل سياهه خود آسيب‌رساني آگاهانه و تعمدي، مقياس دلبستگي دوران كودكي نسبت به هر والد، مقياس تحمل پريشاني و مقياس خود انتقادي/حمله به خود/ خود اطمينان بخشي بود. داده‌ها به كمك نرم‌افزارهاي SPSS و LISREL و با استفاده از روش مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شد.
يافته‌ها
يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مدل مربوط به رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي و رفتارهاي خودزني غير انتحاري نوجوانان با توجه به نقش ميانجي تحمل پريشاني و خود انتقادي از برازش مناسبي برخوردار است. همچنين يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه 34 درصد واريانس مشاهده‌شده رفتارهاي خودزني از طريق تركيب متغيرهاي دلبستگي به والدين، تحمل پريشاني و خود انتقادي قابل تبيين است.
نتيجه‌گيري
يافته‌هاي اين پژوهش نشان‌دهنده نقش ميانجي خود انتقادي و تحمل پريشاني در رابطه بين سبك‌هاي دلبستگي و رفتارهاي خودزني غير انتحاري است؛ بنابراين در نظر گرفتن نقش اين متغيرها توسط متخصصان، درمانگران و برنامه ريزان به هنگام كار با نوجوانان دانش‌آموز و به‌طور خاص در مراكز مشاوره‌اي و درماني، ضروري به نظر مي‌رسد.
چكيده لاتين :
Aim and Background
Based on the theories of etiology of self-injury behaviors, several psychological and social multivariate models have been investigated to predict self-injury behaviors in adolescents. This study aimed to investigate the mediating role of self–criticism and distress tolerance in relationship between attachment styles and non-suicidal self-injury behaviors in adolescents.
Methods and Materials
This study was a descriptive-correlational study with structural equation modeling approach. The statistical population consisted of all high school students in Kashmar city in the years 2018-2019. Initially, a sample of 700 students was selected among all high school students were selected by multistage cluster sampling, but the final analysis was performed on 292 students who reported at least one experience of non-suicidal self-injury behaviors. Data were collected using Deliberate Self–Harm Inventory (DSHI), Childhood Attachment to Each Parent Scale (CAEPS), Distress Tolerance Scale (DES) and Forms of-Self– Criticism/Attacking & Self-Reassuring (FSCRS) and were analyzed in SPSS and LISREL software by using structural equation modeling.
Findings
The results showed that the relationship between attachment styles and non-suicidal self-injury behaviors mediated by self-criticism and distress tolerance. The amount of fit indices of GFI, CFI, NFI, IFI, NNFI, AGFI, RFI and RMSEA were equal to 0.94, 0.93, 0.90, 0.93, 0.90, 0.90, 0.89 and 0.071, respectively. The results indicate that the proposed model fits the data well. The findings of the study showed that 34% of the observed variance in non-suicidal self-injury behaviors can be explained through a combination of parent attachment, self-criticism and distress tolerance.
Conclusions
The findings of this study confirmed the mediating role of self-criticism and distress tolerance in the relationship between attachment styles and non-suicidal self-injury behaviors. Thus, it seems necessary for experts, therapists and planners when working with adolescents and specifically in counseling and treatment centers to consider the role of these mediating variables.
