بررسي رابطه ابعاد انگيزش خود تعيين گري با اشتياق شغلي اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران

Investigation of the Relationship between Self-determined Motivation and Work Engagement of Faculty Members of Iran University of Medical Sciences

هدف از انجام اين مطالعه بررسي رابطه ابعاد انگيزش خودتعيين گري با اشتياق شغلي اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران بود. روش بررسي روش انجام مطالعه توصيفي - همبستگي بود. جامعه ي آماري مورد مطالعه اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران در چهار دانشكده (بهداشت- پزشكي- پيراپزشكي و دانشكده ي علوم رفتاري و سلامت روان) بودند. با استفاده از فرمول نمونه گيري كوكران تعداد 100 نفر به عنوان نمونه مطالعه انتخاب شدند. ابزار اصلي دو پرسشنامه اشتياق شغلي(سالوناوا و شوفلي با پايايي 0/99) و انگيزش شغلي با 5 مقياس(كوداس و همكاران با پايايي 0/91) بود. براي تحليل داده ها از نرم افزار (spss نسخه 21) و آزمون هاي نرماليتي، همبستگي و رگرسيون چندگانه بهره گرفته شد. يافته ها براساس يافته هاي به دست آمده 44 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 56 درصد ديگر زن بوده اند. رابطه ي مثبت و معناداري بين (انگيزش دروني، خودپذير و درون فكني شده) و رابطه ي منفي معني داري بين (بي انگيزه گي دروني و بي انگيزگي بيروني) با اشتياق شغلي در اعضاي هيات علمي مشاهده شد. نتايج نشان داد كه 22 درصد از واريانس اشتياق شغلي براساس ابعاد انگيزش خود تعيين گري شغلي قابل پيش بيني است و 17 درصد از واريانس انگيزش خود تعيين گري براساس ابعاد اشتياق شغلي قابل پيش بيني است. نتيجه گيري مي توان گفت كه سطوح بالاي انگيزش شغلي خودتعيين كننده به پيامدهاي مثبتي مانند اشتياق شغلي مي انجامد. با توجه به اينكه انگيزش شغلي براساس ابعاد اشتياق شغلي قابل پيش بيني است، بنابراين لازم است تا برنامه ريزان و دست اندركاران با تدابير لازم در پي بالا نگهداشتن انگيزش شغلي اعضاي هيات علمي باشند.

Background and Objective This study aimed to evaluate the relationship between self-determined motivation and work engagement of faculty members of Iran University of Medical Sciences. Materials and Methods This descriptive and correlational study was performed on faculty members of Iran University of Medical Sciences in four schools of health, medicine, paraclinical and behavioral sciences, and mental health. In total, 100 subjects were selected using the Cochran formula. Research tools included work engagement (Salanova and Schaufeli [2002] with 0.99 reliability). In addition, data analysis was performed in SPSS version 21 using normality, correlation, and multiple regression tests. Results According to the results, 44% of the subjects were male, and 56% were female. There was a significant and positive correlation between internal, introjected, and self-determined motivation and work engagement of the faculty members. On the other hand, there was a negative and significant relationship between internal and external amotivation and work engagement of the participants. Results indicated that 22% of the variance of work engagement could be predicted based on the dimensions of self-determined work motivation. In addition, 17% of the variance of self-determined motivation could be foreseen according to the dimensions of work engagement. Conclusion According to the results of the study, high levels of self-determined work motivation could have positive outcomes, such as work engagement. Given the fact that work motivation could be predicted by the dimensions of work engagement, it is necessary to design methods to maintain a high level of work motivation in faculty members by planners and decision makers of this field.