نقش ميانجي گري تمايزيافتگي خود در رابطه بين سبك هاي دلبستگي با تعهد زناشويي

The Mediating Effect of Self-Differentiation on the Relationship between Attachment Styles and Marital Commitment

زمينه و هدف شناخت و بررسي عوامل موثر بر قوام و استحكام ازدواج‌ها و نهاد اجتماعي خانواده مي‌تواند گامي مفيد در راستاي ارتقاي سطح فرهنگ جامعه باشد؛ بنابراين هدف مطالعه حاضر بررسي مدل تعهد زناشويي بر اساس سبك‌هاي دلبستگي با ميانجي‌گري تمايزيافتگي خود بود. مواد و روش ‌ها در يك پژوهش توصيفي از نوع همبستگي، از بين دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران در سال 1396، با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 400 نفر (200 زن و 200 مرد) انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به پرسشنامه‌هاي سبك‌هاي دلبستگي بزرگسالان، تمايزيافتگي خود و تعهد زناشويي پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه در دو مرحله در مسيرهاي a و b و مسير c انجام گرفت. يافته ‌ها نتايج تجزيه و تحليل داده ها نشان داد سبك هاي دلبستگي ايمن و اضطرابي به طور معناداري واريانس متغير تمايز يافتگي را تبيين مي كنند. همچنين سبك هاي دلبستگي ايمن و اضطرابي به طور معناداري واريانس متغير تعهد زناشويي را تبيين مي كنند. در نهايت نيز، تمايز يافتگي به طور معناداري واريانس متغير تعهد زناشويي را تبيين مي نمايد. اين نتايج نشان دهنده نقش ميانجيگرانه تمايز يافتگي در رابطه بين سبك هاي دلبستگي ايمن و اضطرابي با تعهد زناشويي است. نتيجه‌گيري ازآنجايي‌كه ازدواج و روابط زناشويي يكي از تصميم‌هاي مهم زندگي در بزرگسالي محسوب مي‌شوند مي‌توان با تمركز بر سبك‌هاي دلبستگي در بزرگ‌سالان و آموزش‌هاي پيش از ازدواج بر تعهد زناشويي و تداوم روابط بين زوج‌ها افزود.

Aim and Background Recognizing and examining the factors that contribute to the consolidation of marriage and the social institution of the family can be a useful step towards promoting the culture of society. Therefore, the purpose of this study was to investigate the model of marital commitment based on attachment styles mediated by self-differentiation. Methods and Materials In a correlational study, among the married students of Islamic Azad University, Science and Research Branch of Tehran in 2017, using the available sampling method, 400 persons (200 women) were selected. They participated in the study, completed the Revised Adult Attachment Scale (RAAS), Differentiation of Self Inventory-Revised (DSIR), and Marital Commitment Questionnaire (MCQ). Data were analyzed through multiple regression in two stages in a, and b paths and c path . Findings Results showed that safe and anxiety attachment styles significantly explain the variance of selfdifferentiation. Also, safe and anxiety attachment styles significantly explain the variance of marital commitment. Finally, self-differentiation can significantly explain the variance of marital commitment. The results show that self-differentiation has mediator role in relationship between safe and anxiety attachment styles with marital commitment. Conclusion The results showed that since marriage and marital relationship are one of the important decisions in adulthood, focusing on attachment styles in adults can be supplemented with pre-marital education on marital commitment and continuity of relationships in couples.