رابطه ي ساختار كلاس و سازگاري دانشجويان با دانشگاه: نقش واسطه اي فرسودگي تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي فرسودگي تحصيلي در رابطه بين ساختار كلاس و سازگاري دانشجويان با دانشگاه انجام شد. شركت‌كنندگان اين پژوهش شامل 320 نفر (161 زن، 159 مرد) از دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه شيراز بودند كه بر‌اساس روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي انتخاب شدند. به‌منظور بررسي متغيّرهاي پژوهش، هر‌يك از شركت‌كنندگان، پرسشنامه ساختار كلاس (اليوت و چرچ، 2001)، پرسشنامه سازگاري با دانشگاه (بيكر و سيريك، 1989) و مقياس فرسودگي تحصيلي مزلاچ (شائوفلي و همكاران، 2002) را تكميل كردند. پايايي ابزارهاي پژوهش به‌وسيله ضريب آلفاي كرونباخ و روايي آنها از طريق همساني دروني احراز شد. براي تحليل داده‌ها از مدل‌يابي معادلات ساختاري به كمك نرم‌افزار ايموس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه رابطه ساختار كلاس با سازگاري با دانشگاه و فرسودگي تحصيلي از‌لحاظِ آماري معنادار است. همچنين، فرسودگي تحصيلي در رابطه بين بعضي از ابعاد ساختار كلاس و سازگاري با دانشگاه، نقش واسطه‌اي ايفا مي‌كند. نتايج نشانگر اهميت ساختار كلاس در سازگاري دانشجويان با دانشگاه است.