پيش‌بيني سازگاري دانشجويان با دانشگاه بر‌اساس ويژگي‌هاي شخصيتي و هدف‌گرايي

هدف اين پژوهش، تعيين نقش ويژگي‌هاي شخصيتي و هدف‌گرايي در پيش‌بيني سازگاري دانشجويان با دانشگاه بود. روش پژوهش، همبستگي و جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد بهبهان بود. براي انجام پژوهش، 523 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه فرم كوتاه پنج عامل بزرگ شخصيت گلدبرگ (خرمايي و فرماني، 1393)، اهداف پيشرفت (اليوت و مك‌گريگور، 2001)و سازگاري دانشجويان با دانشگاه (بيكر و سيريك، 1984) بود. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين ويژگي‌هاي شخصيتي و هدف‌گرايي با سازگاري دانشجويان با دانشگاه، رابطه معنادار وجود دارد. به‌طورِكلي، نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه ويژگي‌هاي شخصيتي و هدف‌گرايي، 37 درصد از واريانس سازگاري دانشجويان با دانشگاه، 24 درصد از سازگاري تحصيلي، 25 درصد از سازگاري اجتماعي، 36 درصد از سازگاري شخصي هيجاني و 20 درصد از دلبستگي مؤسسه‌اي را تبيين كنند. اين نتايج نشان مي‌دهند، ويژگي‌هاي شخصيتي و هدف‌گرايي نقش مؤثري در سازگاري دانشجويان با دانشگاه ايفا مي‌كنند.