ارائه مدل علّي پيش‌بيني باورهاي انگيزشي بر‌اساس توانايي‌هاي فراشناختي با واسطه‌گري خودكارآمدي

با توجه به اهميت باورهاي انگيزشي به‌عنوان يك متغيّر تأثيرگذار در روند آموزش،  ضروري مي‌نمايد كه بيش‌از‌پيش به اين موضوع و عوامل پيش‌بيني‌كننده آن پرداخته شود. در همين راستا، پژوهش حاضر با هدف تبيين رابطۀ علّي بين توانايي‌هاي فراشناختي، خودكارآمدي و باورهاي انگيزشي صورت گرفت. شركت‌كنندگان شامل 393 نفر از دانشجويان دانشگاه مازندارن در سال تحصيلي 1394-1393 بودند كه بر‌اساس روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند‌مرحله‌اي انتخاب شدند. به‌منظور اندازه‌گيري متغيّرهاي پژوهش، از پرسشنامه‌هاي راهبردهاي انگيزشي و حالت‌هاي فراشناختي استفاده شد و براي ارزيابي مدل پيشنهادي، از نرم‌افزار آموس و از روش تحليل مسير استفاده شد. براساس يافته‌هاي به‌دست آمده از تحقيق، با توجه به مقادير شاخص‌هاي به‌دست آمده، داده‌ها با مدل تحقيق برازش داشت: 1 توانايي‌هاي فراشناختي، خودكارآمدي را به‌صورت مثبت و كنترل باورهاي يادگيري را به‌صورت منفي پيش‌بيني مي‌كند؛ 2 خودكارآمدي قادر است كنترل باورهاي يادگيري، جهت‌گيري دروني و بيروني به هدف و ارزش تكليف از ابعاد باورهاي انگيزشي را به‌صورت مثبت و معنادار و اضطراب امتحان را به‌صورت منفي و معنادار پيش‌بيني كند؛ 3 توانايي‌هاي فراشناختي از‌طريقِ خودكارآمدي، تمامي ابعاد باورهاي انگيزشي را به‌صورت معناداري پيش‌بيني مي‌كند. با توجه به نتايج فوق، بديهي است كه افزايش توانايي‌هاي فراشناختي با افزايش خودكارآمدي و به‌تبع كاهش اضطراب امتحان، افزايش جهت‌گيري دروني و بيروني به هدف، ارزش تكليف و كنترل باورهاي يادگيري در دانش‌آموزان همراه باشد