اثربخشي آموزش مهارت حل مسئله بر افزايش سازگاري اجتماعي و راهبردهاي خودتنظيمي كودكان طلاق

طلاق والدين به منزله از بين رفتن چتر امنيتي كودكان به شمار مي‏رود كه مي‏تواند بر سلامت رواني و اجتماعي آن ها تاثير بسزايي بگذارد. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش مهارت حل مسئله بر افزايش سازگاري اجتماعي و راهبردهاي خودتنظيمي كودكان طلاق در شهر تهران بود كه به شيوه نيمه آزمايشي از نوع پيش‎آزمون – پس‎آزمون با گروه كنترل صورت گرفت. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي كودكان طلاق مناطق 10و 11 تهران در سال 96 بودند. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، نمونه‎اي به تعداد 60 نفر(پسر) در نظر گرفته شد كه به صورت تصادفي 30 نفر در گروه آزمايش و 30 نفر در گروه كنترل گمارده شدند. براي گردآوري داده‎ها از پرسشنامه استاندارد سازگاري اجتماعي كاليفرنيا(فرم كوتاه90 سوالي) و پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي(47سوالي) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‎ها از تحليل كوواريانس يك راهه استفاده گرديد. مداخله درماني براي گروه آزمايش به مدت 5 جلسه 90 دقيقه‎اي انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مهارت حل مسئله موجب افزايش سازگاري اجتماعي و راهبردهاي خودتنظيمي در كودكان طلاق شده است.