اثربخشي آموزش گروهي بخشايش بر كيفيت زندگي دانش آموزان دختر

هدف پژوهش بررسي اثربخشي آموزش گروهي بخشايش بر كيفيت زندگي دانش آموزان دختر شهرستان سراوان بود. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري، تمامي دانش آموزان دختر سال اول دبيرستان شهر سراوان در سال تحصيلي 9392 با گستره سني 15 16 سال بود. از اين ميان، 30 دانش آموز كه در پرسشنامه انگيزه هاي بين فردي (مايكل مك كالو و همكاران، 1998) مرتبط با خطا كاري بيشترين نمره را گرفته بودند، به شيوه ي نمونه گيري هدفمند در دو گروه آزمايش و كنترل به طور برابر (15 نفر) انتخاب شدند. پرسشنامه كيفيت زندگي نوجوانان (روانز سيبر و همكاران،2008) به عنوان پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري براي هر دو گروه به كار برده شد. پروتكل مداخله بخشش در طول 12 جلسه هفته اي دوبار براي گروه آزمايش اجرا شد. سپس پس آزمون بر روي هر دو گروه اجرا شد و يك ماه بعد آزمون پيگيري بر روي هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر تحليل شد. نتايج نشان داد آموزش بخشايش بر كيفيت زندگي نوجوانان دختر مؤثر بوده است. بنابراين، با آموزش بخشودگي به وسيله ي بسته ي آموزشي و بروشورهايي با محتواي بخشودگي و آموزش آن، درجهت افزايش كيفيت زندگي دانش آموزان دختر اقدام نمود.