مقايسه اثربخشي درمان متمركز بر شفقت با درمان فراتشخيصي بر علائم ميگرن

مقدمه: ميگرن شايع ترين نوع سردرد مزمن است كه عوامل روان شناختي در ايجاد و تشديد آن نقش اساسي دارند. درمان هاي متمركز بر شفقت و فراتشخيصي در طيف گسترده اي از اختلالات هيجاني مؤثر بوده اند. هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان متمركز بر شفقت با درمان فراتشخيصي بر علائم ميگرن بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني آموزشي با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش افراد مبتلا به ميگرن مراجعه‌كننده به كلينيك مغز و اعصاب صنعت نفت شاهين‌شهر در سال 1396 بودند. تعداد 45 بيمار در دو گروه آزمايش درمان متمركز بر شفقت (15نفر)، درمان فراتشخيصي (15نفر) و گروه گواه (15نفر) گمارده شدند. گروه‌هاي آزمايش علاوه بر دارودرماني، درمان‌هاي روان‌شناختي متمركز بر شفقت و فراتشخيصي را در  طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي در دو ماه دريافت كردند و گروه گواه فقط دارودرماني دريافت مي‌كرد. آزمودني‌ها با استفاده از پرسشنامه سردرد ميگرن اهواز Najarian در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري ارزيابي شدند. داده ها با استفاده از تحليل واريانس دوطرفه با اندازه گيري مكرر تجزيه‌وتحليل گرديدند. يافته ها: بين ميانگين نمره هاي پيش آزمون _ پس آزمون و پيگيري گروه هاي آزمايش و گروه گواه تفاوت معني داري وجود داشت (0.001 p). مقايسه گروه هاي درماني نشان داد تفاوت معني داري بين اثربخشي درمان متمركز بر شفقت با درمان فراتشخيصي بر علائم ميگرن وجود ندارد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاكي از اثربخشي درمان‌هاي متمركز بر شفقت و درمان فراتشخيصي بر كاهش علائم ميگرن بود، به نظر مي رسد مي توان از اين دو  روش درمان روان‌شناختي در كنار دارودرماني براي اثربخشي بيشتر در تسكين علائم ميگرن بهره برد.