مقايسه تأثير مشاوره انگيزشي نظام‌مند با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر انطباق و انسجام خانواده زنان ناسازگار زناشويي

مقدمه: مشاوره انگيزشي نظام مند و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، با تأكيد بر اصلاح ساختار انگيزشي و پذيرش مشكلات و واقعيت هاي زندگي مي تواند ساختار خانواده را بهبود بخشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تأثير مشاوره انگيزشي نظام مند با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر انطباق و انسجام خانواده زنان ناسازگار زناشويي مي باشد. مواد و روش ها: طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه بود كه از طريق، گمارش تصادفي و پيگيري سه ماه انجام گرفت. نمونه گيري به صورت داوطلبانه انجام شد. ۳۶ زن ناسازگار در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقياس ارزيابي انطباق و انسجام خانوادگي (FACESIII) Family Adaptability and Cohesion Evaluation Scale بود. داده ها با استفاده از آناليز واريانس دو طرفه با اندازه گيري هاي مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايش تفاوت معني داري وجود دارد (0.05 p). مقايسه گروه هاي درماني حاكي از آن بود كه بين تأثير روش هاي مشاوره انگيزشي نظام مند و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر انطباق و انسجام خانواده تفاوت معني داري وجود ندارد. نتيجه گيري: مشاوره انگيزشي نظام مند و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي توانند موجب بهبود انطباق و انسجام خانواده شوند. از اين رو، نتيجه پژوهش حمايتي تجربي براي هر دو درمان در جهت بهبود ساختار خانواده فراهم مي كند.