اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سازگاري اجتماعي، بهزيستي روان‌شناختي و خودانتقادي افراد مبتلا به اضطراب مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي روان‌شناختي شهر اهواز

مقدمه: با توجه به شيوع بالاي اضطراب و نياز به بررسي اثربخشي مداخلات روان شناختي در كمك به افراد مبتلا به اضطراب؛ پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سازگاري اجتماعي، بهزيستي روان شناختي و خودانتقادي در افراد مبتلا به اضطراب در شهر اهواز صورت گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي آموزشي مي باشد كه اعضاي جامعه آن را افراد مبتلا به اضطراب مراجعه كننده به كلينيك هاي شهر اهواز تشكيل مي دادند كه از ميان آنها 40 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به روش گمارش تصادفي ساده در گروه هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع تجربي پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسش نامه هاي سازگاري اجتماعي، بهزيستي روان شناختي و خودانتقادي استفاده شد. در گروه آزمايش، مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در 8 هفته يك جلسه اي و هر جلسه به مدت 120 دقيقه اجرا گرديد. پس از پايان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از دو ماه، مرحله پيگيري انجام شد. داده‌ها با آزمون تحليل واريانس دو طرفه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه مداخله انجام شده در گروه آزمايش، بر روي هر سه متغير سازگاري اجتماعي (8.74 =F و 0.001 p)، بهزيستي روان‌شناختي (39.15=F و 0.001 p) و خودانتقادي مؤثر بوده است (92.34=F و 0.001 p). نتيجه گيري: نتايج نشان دهنده تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود وضعيت روان شناختي افراد مبتلا به اضطراب بود. لذا استفاده از اين روش درماني به درمانگران باليني در درمان افراد مبتلا به اضطراب توصيه مي شود.