تأثير تمرين مقاومتي بر آيرزين و بيان ژن PGC1α در عضله قلب رت‌هاي ديابتي ‌شده با STZ

مقدمه: با توجه به نقش PGC1α در متابوليسم گلوكز، آيرزين نيز يك مايوكاين القا شده با فعاليت ورزشي مي‌باشد كه با ديابت نوع 2 كاهش مي‌يابد. بيان ژن PGC1α در افراد ديابتي تا 50% كاهش مي‌يابد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير 8 هفته تمرين مقاومتي بر بيان ژن PGC1α، آيرزين، انسولين، گلوكز و مقاومت به انسولين در رت هاي ديابتي ‌شده با استرپتوزوتوسين بود.  مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، ۱۶ سر رت نر نژاد ويستار با ميانگين وزن20 ± 200 گرم به صورت تصادفي به دو گروه ديابتي كنترل (8=n) و ديابتي مقاومتي (8=n) تقسيم و در شرايط آزمايشگاهي نگهداري شدند. گروه تمريني 8 هفته تمرين مقاومتي را اجرا كردند. 48 ساعت پس از پايان آخرين جلسه‌ تمريني، رت‌ها بي‌هوش و قرباني شدند. ابتدا خون‌گيري انجام شد سپس قلب آن‌ها خارج و با استفاده از روش Real time – PCR  ميزان بيان ژن GC1α بطن چپ قلب اندازه‌گيري شد. براي مقايسه مقادير متغيرها از آزمون t مستقل استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد در ميزان آيرزين (0.002=p)، بيان ژن PGC1α (0.001=p)، گلوكز (0.001=p) و انسولين (0.004=p) در گروه ديابتي مقاومتي نسبت به گروه ديابتي كنترل تفاوت معني داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر، به نظر مي‌رسد مي توان تمرين مقاومتي را به عنوان يك استراتژي مهم جهت بهبود بيان ژن PGC1α در متابوليسم گلوكز در ديابتي‌ها توصيه كرد و به عنوان يك روش مداخله‌اي تأثيرگذار مورد توجه قرار داد.