تأثير آموزش شيوه زندگي سالم بر شاخص‌هاي سلامت (فشارخون و قند خون) سالمندان حاضر در پارك‌هاي شهر رفسنجان

مقدمه: افزايش تعداد سالمندان، نگاه جامعه جهاني را به ارتقاء سبك زندگي در افراد مسن معطوف داشته است. از طرفي، آموزش شيوه زندگي سالم مي‌تواند در بهبود شاخص هاي سلامتي مؤثر باشد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين تأثير آموزش شيوه زندگي سالم بر برخي شاخص‌هاي سلامت سالمندان حاضر در پارك‌هاي شهر رفسنجان در سال 1396 انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، جامعه پژوهش سالمندان مراجعه‌كننده به پارك‌هاي شهر رفسنجان و ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل دستگاه كنترل فشارخون Rishter، دستگاه گلوكومتري EasyGluco و پرسشنامه دموگرافيك بوده است. نمونه‌هاي گروه مداخله (36 نفر) و كنترل (35 نفر) از چهار پارك متفاوت، به ‌طور در دسترس انتخاب شدند. نحوه اجراي برنامه آموزشي شيوه زندگي سالم به ‌روش سخنراني، بحث گروهي و مشاركت سالمندان طي 8 جلسه 1 ساعته بوده است. پارامترهاي تحقيق توسط پرسش نامه و چك‌ليست در زمان‌هاي بلافاصله و دو ماه بعد از مداخله، سنجش شده و با داده‌هاي قبل از مداخله مقايسه گرديدند. جهت تحليل داده ها از آزمون‌هاي آماريt  مستقل، فيشر وكاي اسكوئر استفاده گرديد.  يافته ها: شركت‌كنندگان دو گروه از لحاظ مشخصات دموگرافيك، تفاوت معني‌دار آماري نداشتند. ميانگين فشارخون سيستول، بلافاصله (003/0p=) و 2 ماه بعد از مداخله (006/0p=) بين دو گروه به‌طور معني‌دار متفاوت بود. اما ميانگين فشارخون دياستول (003/0p=) و قند خون (005/0=p) تنها 2 ماه بعد از مداخله بين دو گروه متفاوت بود. نتيجه گيري: آموزش نه‌تنها باعث افزايش دانش سالمندان شد بلكه كيفيت زندگي‌شان را نيز بهبود بخشيد. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود برنامه‌هاي آموزش سبك زندگي سالم از طريق سازمان هاي مربوطه براي عموم سالمندان برگزار گردد.