پديد آورندگان :
جلاليان، مرضيه مركز تحقيقاتي اختلالات شناختي و حركتي توا نبخشي - دانشگاه علوم پزشكي تبريز , صالح، مجيد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه گفتاردرماني , زارعي، ناصر دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه گفتاردرماني , شكاري، احسان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه گفتاردرماني , افشاري، صمد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه گفتاردرماني
چكيده فارسي :
اهداف: تأثيرات اختلال صوتي از فردي به فرد ديگرمتفاوت است؛ به طوري كه شغل، محيط كار، زندگي و عكس‌العمل خانواده، متغيرهاي تأثيرگذاري روي درك فرد از صوت خود به عنوان صوت مختل هستند. ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺷﺎﺧﺺ ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﺖ ﺻـوت به منظور مقايسه معلوليت صوتي در انواع اختلالات صوت به كار گرفته نشده است. با فرض اين مسئله كه ممكن است ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ در انواع اختلالات صوت، ﻣﺘﻔﺎوت باشد و جنبه‌هاي مختلف فيزيكي، عاطفي و عملكردي (احساس مشكل بيشتر در آن حوزه و از ديد بيمار) به صورت متفاوتي تحت تأثير قرار گرفته باشد و با توجه به اينكه هر اختلالي، درمان متفاوتي دارد، انجام اين مطالعه و اولويت‌بندي و ارائه درمان مناسب بر اساس نتايج به‌دست‌آمده (بهداشت صوتي، دست‌ورزي حنجره، صوت‌درماني و ارجاع به متخصص‌هاي مربوط) ﺿـﺮوري به نظر مي‌رسد.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي‌تحليلي بود كه به صورت مقطعي انجام شد. ابتدا بر اساس تشخيص پزشك متخصص گوش و حلق و بيني و تصاوير استروبوسكوپي حنجره، وجود اختلال صوت تأييد شد. سپس آزمون شاخص معلوليت صوت در اختيار166 بيمار در محدوده سني 18 تا60 سال كه با روش دردسترس از كلينيك‌هاي خصوصي شهر تبريز انتخاب شده بودند، قرار گرفت و درباره چگونگي پاسخ به پرسش‌نامه براي هريك از بيماران توضيح داده شد. در تمام مدت، درمانگر در كنار بيمار حضور داشت تا به سؤالات احتمالي بيمار پاسخ دهد. آزمون شاخص معلوليت صوت شامل 30 سؤال و داراي سه ﺑﺨﺶ ﺟﺴﻤﻲ، ﻋﺎﻃﻔﻲ و عملكردي اﺳﺖ. هركدام از اين زير‌مقياس‌ها شامل 10 سؤال است و هر سؤال در يك مقياس ترتيبي‌نمره‌اي (ليكرت) سنجيده مي‌شود كه هر عدد نشان‌دهنده مقادير متفاوتي است: صفر: هرگز، 1: تقريباً هرگز، 2 :گاهي اوقات، 3: تقريباً هميشه، 4: هميشه. نمونه استروبوسكوپي بيماران را سه آسيب‌شناس گفتار و زبان تجزيه و تحليل كردند و با اجماع نظر آسيب‌شناسان گفتار و زبان، طبق تقسيم‌بندي بون، نوع اختلال صوت افراد بر اساس دو طبقه‌بندي عملكردي و ساختاري مشخص شد. در مرحله بعدي مقادير به‌دست‌آمده از آزمون شاخص معلوليت صوت به طور كلي و به تفكيك سه بخش پرسش‌نامه در دو گروه مقايسه شد. مقادير به‌دست‌آمده از آزمون شاخص معلوليت صوت به طور كلي و به تفكيك سه بخش پرسش‌نامه در دو گروه مقايسه شد. درنهايت، اطلاعات به‌دست‌آمده با نسخه 19 نرم‌افزار SPSS و با استفاده از روش‌هاي آماري ميانگين، انحراف معيار و از طريق آزمون تحليل واريانس چندمتغيره بررسي شد.
يافته‌ها: ميزان معلوليت صوتي در گروه ساختاري، به صورت كلي و در بين مؤلفه‌هاي عملكردي، جسمي و عاطفي ازگروه عملكردي بيشتر است. طبق آزمون تك‌نمونه‌اي كالموگروف‌اسميرنوف، نتايج نشان داد توزيع متغيرهاي مطالعه‌شده در نمونه مطالعه‌شده عادي است (پيش‌فرض عادي‌بودن متغيرهاي مطالعه‌شده) چراكه مقادير Z در سطح P<0/05 معنادار نيست. همچنين بر اساس آزمون باكس براي همگني ماتريس‌هاي كوواريانس، همبستگي متغيرهاي وابسته در گروه‌هاي مطالعه‌شده همگن است چراكه F محاسبه‌شده در سطح P<0/05 معنادار نيست. همچنين طبق آزمون كرويت بارتلت براي بررسي پيش‌فرض همبستگي متعارف بين متغيرها، پيش‌شرط همبستگي متعارف بين متغيرها محقق شده است؛ چراكه خي دو محاسبه‌شده در سطح P<0/01 معنادار است؛ چراكه ميزان ميانگين گروه دوم (ساختاري) در مقايسه با گروه اول (عملكردي) بيشتر است و اين تفاوت معنادار P<0/05 است. از سوي ديگر ميانگين نمره افراد داراي معلوليت صوتي گروه ساختاري در بخش‌هاي جسمي و عاطفي نيز به ترتيب با 18/7 و 15/2 از افراد داراي معلوليت صوتي گروه عملكردي بيشتر و در سطح P<0/05 معنادار است.
نتيجه‌گيري: معلوليت صوتي در گروه ساختاري نسبت به گروه عملكردي پايين‌تر است و بايد درمان همه‌جانبه با تأكيد بر بهبود جنبه‌هاي روان‌شناختي اختلالات صوت براي اين بيماران صورت بگيرد.
چكيده لاتين :
Objective The effects of voice disorders vary from person to person. Occupation, work environment, life,
and family reaction are variables that affect one’s perception of his/her own as an impaired voice. Voice
Handicap Index (VHI) has not yet been used to compare the degree of voice disorders. Assuming that the
quality of life may be different under a variety of voice disorders and that different physical, emotional
and functional aspects maybe affected differently and that each disorder has a different treatment, This
stud was conducted to prioritize and propose the appropriate treatments (voice health, manual therapy
of larynx, voice therapy, and referral to relevant specialists) based on VHI score.
Materials & Methods This is a descriptive/analytic study with cross-sectional design. Firstly, voice disorder
of 166 patients aged 18-60 years referred to private clinics in Tabriz city was confirmed based on the
diagnosis of a otolaryngologist and laryngeal stroboscopic images. VHI test was performed and a questionnaire
was used to survey them in the presence of examiner to answer their potential questions. The
VHI test consists of 30 items and 3 subscales of physical (10 items), emotional (10 items) and functional
(10 items) rated on a 5-point Likert scale (0=Never, 1=Almost Never, 2=Sometimes, 3=Almost Always,
and 4=Always). The patient's stroboscopic samples was examined by 3 speech-language pathologists
and based on their consensus, patients were assigned into functional and structural voice disorders. In
the next step, values obtained from the VHI test were compared between the two groups based on three
subscales. Finally, the data were analyzed in SPSS v.19 software using statistical methods such as mean,
standard deviation and Multivariate Analysis Of Variance (MANOVA).
Results The rate of voice impairment was significantly higher in patients with structural voice disorder
than in patients with functional disorder in overall and based on functional, physical and emotional
components (P<0.05). Based on Kolmogorov-Smirnov test results, the variables had normal distribution.
According to the Box test results, the studied groups were homogeneous in terms of study variables.
Based on Bartlett's test of sphericity results, the assumption of correlation between the variables was
established, since the mean value of patients in the structural group was significantly higher than in
the functional group (P<0.05). the mean scores of individuals with structural voice disorders in physical
(18.7) and emotional (15.2) dimensions were significantly higher than in those with functional voice
disorders (P<0.05).
Conclusion Voice impairment in the structural group was lower than in the functional group. A comprehensive
treatment should be considered for patients with structural voice disorder with an emphasis on
improving the psychological aspects of voice disorders.
