اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهزيستي روان شناختي و تاب آوري نوجوانان بدون سرپرست خانوار

زمينه و هدف: نوجوانان بدون سرپرست در مقايسه با افراد عادي در معرض مشكلات بسياري هستند كه مي تواند بر بهزيستي رواني و تاب آوري آنها تأثيرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهزيستي روان شناختي و تاب آوري نوجوانان بدون سرپرست بود.روش و مواد: روش پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل كليه پسران و دختران نوجوان تحت پوشش بهزيستي شهر تهران در سال 96-1395 بود. 60 نفر از اين نوجوانان به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه همتاسازي شدند و مداخله درماني براي گروه آزمايش اجرا شد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس بهزيستي روان شناختي و تاب آوري بود. تحليل داده ها، با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و نرم افزار SPSS22 انجام شد.يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن آزمودني هاي گروه آزمايش (2.1) 15.1 و گروه گواه (2.3) 15.4 سال بود. ميانگين (انحراف معيار) بهزيستي روان شناختي گروه آزمايش در پيش آزمون (1.9) 128.5 بود كه در پس آزمون به (1.2) 134.7 افزايش يافت (0.01 P) اما ميانگين گروه گواه در پيش آزمون، (2.1) 127 بود كه در پس آزمون به (2.2) 128 رسيد كه اين تفاوت از نظر آماري معنادار نبود. ميانگين (انحراف معيار) تاب آوري گروه آزمايش در پيش آزمون (1.3) 45.4 بود كه در پس آزمون به (1.9) 51.2 افزايش يافت (0.01 P) اما ميانگين (انحراف معيار) گروه گواه در پيش آزمون، (2.5) 42.4 بود كه در پس آزمون به (2.5) 42.7 رسيد كه اين تفاوت از نظر آماري معنادار نبود.نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد توانسته تاب آوري و بهزيستي روان شناختي نوجوانان بدون سرپرست را افزايش دهد.