بررسي روابط ساختاري طرحواره هاي ناسازگار اوليه و اختلال بد شكلي بدن به ميانجي گري اضطراب و فرا نگراني

زمينه و هدف: با توجه به تغيرات فرهنگي و اجتماعي جامعه و تغيير نگرش افراد به زيبايي و توجه افراد به ظاهر و گرايش به ايجاد تغييرات به منظور رسيدن به زيبايي ، نگراني در مورد ظاهر و تصوير بدني تحريف شده مي تواند مشغله ذهني به بدن را ايجاد و افراد را مستعد اختلال بد شكلي بدني نمايد. هدف پژوهش حاضر، تعيين روابط ساختاري طرحواره هاي ناسازگار اوليه و اختلال بد شكلي بدن به ميانجي گري اضطراب و فرا نگراني بود.روش و مواد: در اين مطالعه توصيفي همبستگي تعداد 300 نفر از زنان كه در يك بازه زماني شش ماهه، به مراكز درماني پوست و مو شهرستان قائمشهر مراجعه كرده بودند به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه اختلال بدشكلي بدن، پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه، پرسشنامه افكار اضطرابي (فرانگراني) و آزمون اضطراب بود. تجزيه و تحليل داده ها به روش معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزار SPSS22 و ليزرل 8.80 انجام گرفت.يافته ها: : ميانگين (انحراف معيار) سن شركت كنندگان، (2.4) 22 سال بود. با بالا رفتن نمره طرحواره ناسازگار با ميانگين (انحراف معيار) (0.5) 3.5 ميزان اختلال بدشكلي بدني با ميانگين (انحراف معيار) (0.5) 3.7 افزايش يافت(0.001 P). با افزايش ميزان متغير اضطراب با ميانگين (انحراف معيار) (0.5) 3.5 و فرانگراني با ميانگين (انحراف معيار) (0.6) 3.6 به عنوان متغيرهاي ميانجي، تأثير طرحواره ناسازگار اوليه بر اختلال بدشكلي بدن، نسبت به رابطه مستقيم بين آنها بيشتر شد (0.001 P).نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه با افزايش نمره طرحواره ناسازگار ميزان اختلال بدشكلي بدني افزايش يافت و با افزايش ميزان متغير اضطراب و افكار اضطرابي به عنوان متغيرهاي ميانجي، تأثير طرحواره ناسازگار اوليه بر اختلال بدشكلي بدن، نسبت به رابطه مستقيم بين آنها بيشتر شد.