اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودمتمايزسازي و سلامت روان فرزندان جانبازان

زمينه و هدف: جانبازان، همسران و فرزندان آنها با درد و رنجي جانكاه و هميشگي دست و پنجه نرم مي‌كنند بسياري از آنها با مشكلات عديده‌اي از جمله مشكلات روحي، جسمي و اقتصادي رو به رو بوده و در نتيجه احتمال مي‌‌رود كه سلامت عمومي آنها در معرض خطر قرارگيرد. هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خود متمايز سازي و سلامت روان فرزندان جانبازان بود.روش و مواد: اين پژوهش از نوع نيمه‌‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون، با گروه گواه و مرحله پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دختر فرزند جانبازي است كه در مقطع متوسطه دوم شاغل به تحصيل بودند. از بين اين جامعه آماري تعداد 80 نفر بصورت در دسترس انتخاب و پس از اجراي پرسشنامه سلامت روان و بررسي پرسشنامه‌ها 60 نفر كه نمرات آن‌ها در حد متوسط و پايين‌تر بود به طور هدفمند، انتخاب شدند، و به طور تصادفي در دو گروه (30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه گواه) جايگزين شدند. گروه‌ آزمايشي مداخله مبتني بر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را در هشت جلسه دريافت كردند ولي گروه گواه مداخله‌اي دريافت نكردند. شركت كننده ها به پرسشنامه سلامت روان و خودمتمايزسازي پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 به كمك آزمون تحليل واريانس با اندازه هاي مكرر بررسي شدند.يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن گروه آزمايش (0.7) 16.3 و گروه گواه (0.6) 16.3 سال بود. ميانگين (انحراف معيار) نمره خودمتمايزسازي در پيش آزمون گروه آزمايش از (18.1) 132.3 به (17.1) 177.1 در پس آزمون و (15.6) 179.5 در پيگيري افزايش يافت (P 0.001) اما ميانگين (انحراف معيار) نمرات خودمتمايزسازي گروه گواه در پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تفاوتي نداشت. نمره عدم برخورداري از سلامت روان در پيش آزمون گروه آزمايش از (7.1) 58.8 در پيش آزمون به (6.4) 33.2 در پس آزمون و (6.6) 35.1 در پيگيري كاهش يافت اما ميانگين (انحراف معيار) نمرات عدم سلامت روان گروه گواه در پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تفاوتي نداشته است.نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد منجر به افزايش خود متمايزسازي و كاهش مشكلات سلامت‌ روان فرزندان جانبازان گرديد.