دستيابي به الگوي آموزشي موثر در آموزش معماري، مورد مطالعاتي: مقدمات طراحي معماري دو

Achieving an Effective Teaching Model in Architectural Education; Case Study: Architectural Design Basics Two

فرآيند يادگيري در رشته معماري و به‌خصوص براي دانشجويان تازه وارد به اين رشته بسيار حائز اهميت مي‌باشد. مساله اصلي اين پژوهش دستيابي به يك الگوي آموزشي موثر در آموزش معماري مي‌باشد و دروس مقدمات طراحي معماري به‌عنوان مورد مطالعاتي در اين تحقيق در نظر گرفته شده است. با واكاوي الگوهاي مختلف تدريس در حوزه علوم تربيتي و آموزش معماري، الگوهاي مناسب با آموزش دروس مقدمات طراحي معماري شناسايي شده و با ايجاد تغييراتي در راستاي اهداف اين دروس، الگوي آموزشي مبتني بر مشاركت درون‌گروهي استاد و دانشجو «مداد» با مختصات اوليه آن به‌دست آمد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اين الگو در درس مقدمات طراحي معماري دو و تكميل و اصلاح آن و تبديل آن به يك شيوه آموزشي موثر صورت گرفته است. بدين منظور از روش تحقيق كيفي نظريه زمينه‌اي در اين پژوهش استفاده شده است، تا نقاط قوت و ضعف اين الگو بيشتر شناخته شود. جامعه آماري اين پژوهش دانشجويان درس مقدمات طراحي معماري دو دانشگاه مازندران بوده و علت انتخاب اين جامعه آماري شناخت شرايط محيطي به‌جهت سابقه تدريس پژوهشگر در اين دانشگاه مي‌باشد. ابزارهاي گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه بوده است. نتايج تحقيق حاكي از افزايش انگيزه دانشجويان، برآورده شدن نياز همراهي دانشجويان در اين الگو و اثرگذاري اين روش بر فعاليت‌هاي گروهي مي‌باشد. از ديگر فوايدي كه در نتيجه حضور استاد در گروه به‌دست آمده است مي‌توان از اهميت پيدا كردن نظر دانشجو، تقسيم درست كار در گروه و اهميت بيشتر فرآيند يادگيري نسبت به محصول نام برد.

Learning process is of great importance in architecture courses, especially for the newcomers. The main issue of the present study is achieving an effective instructional pattern for teaching architecture and “Architectural Design Basics” have been considered herein as the case study. The proper patterns of instructing preparatory architectural designing lessons were identified through exploring the various teaching patterns in the area of educational sciences and architecture teaching. Then, changes were made in line with these lessons’ goals to attain a teaching pattern and its specifications based on the intragroup professor-student collaboration (IPSC). The current research has been conducted to investigate this pattern in teaching preparatory architectural designing II and its completion and correction as well as its transformation to an effective instructional method. To do so, use was made of the qualitative research method of grounded theory so that the strong and weak points of this pattern can be better recognized. The study population included the students who had taken the preparatory architectural designing II lessons in two universities in Mazandaran. The reason for selecting this population is the familiarity with the environmental conditions due to the researcher’s history of teaching in them. The information-gathering instruments in this study are observation, questionnaire, and interview. The study results signified the increase in the students’ motivation, meeting the need for the students’ approval and collaboration in this method and its effectiveness on the group activities. Amongst the other advantages obtained as a result of the professor’s presence in the group, the importance of asking for the students’ ideas, the correct task division in the group and more importance of the learning process with respect to the product can be pointed out.