بررسي الزام مستدل بودن آراي داوري در رسيدگي به اختلافات ناشي از سرمايه گذاري بين المللي

يكي از مهم‌ترين جنبه‌هاي مرتبط با سرمايه‌گذاري خارجي، حل‌وفصل اختلافات ناشي از آن در مراجع داوري مي‌باشد. اين اختلافات باتوجه‌به قرارداد في‌مابين طرفين، در نهادهاي مختلفي رسيدگي مي‌شوند كه شايع‌ترين اين نهادها با در نظر داشتن ماهيت دعوا، مركز بين‌المللي حل‌وفصل اختلافات ناشي از سرمايه‌گذاري (ايكسيد) مي‌باشد. يكي از موارد اساسي در داوري اختلافات سرمايه‌گذاري، تبيين دلايل مبناي رأي است. دراين‌ارتباط، نظر واحد و مشخصي مطرح نشده و اين مفهوم طي سال‌ها و در پرونده‌هاي گوناگون مطرح‌شده در مراجع داوري و به‌خصوص، ايكسيد، دچار تحولاتي شده است. در پرونده‌هاي قديمي‌تر مطرح‌شده در ايكسيد، معياري حداكثري براي ميزان مستدل بودن رأي مطرح‌ شده كه باب ابطال آراي داوري را به‌نحوي موسّع مي‌گشايد؛ اما در پرونده‌هاي جديدتر معياري معتدل‌تر ارائه شده كه مطابق آن، تنها درمواردي محدود، رأي داوري به جهت مستدل نبودن ابطال مي‌گردد. در اين مقاله، مي‌كوشيم ابتدا الزام به مستدل بودن رأي داور را در حالتي كلي بررسي كنيم و در ادامه، به رويه‌هاي موجود در ايكسيد درخصوص اختلافات مرتبط با سرمايه‌گذاري بين‌المللي مي‌پردازيم.