دسترسي به غذاي كافي، به‌عنوان يك حق بشري در نظام حقوقي سازمان جهاني تجارت با رويكردي بر محصولات غذايي تراريخته

در چهارچوب حقوق بين‌الملل بشري، حق بر غذاي كافي، حق بنيادين هر شخص بر دسترسي پايدار به غذا، به‌گونه‌اي است كه پاسخگوي نيازهاي غذايي وي باشد و سلامتش را به خطر نيندازد. لذا يكي از عوامل مؤثر و مهم در جريان مبادلات تجاري محصولات غذايي به‌خصوص مواد غذايي حاوي سازواره‌هاي تراريخته، موضوع ايمني و بي‌خطر بودن محصولات مزبور است. با‌توجه‌به جايگاه ويژه سازمان جهاني تجارت در عرصه تجارت مواد غذايي، بررسي تعهدات سازمان در سنجش سلامت و ايمني مواد غذايي، از اهميت خاصي برخوردار است. فلذا پرسش اصلي اين است كه اساس حقوقي تعهدات سازمان جهاني تجارت درزمينه بررسي ايمني محصولات غذايي چيست و چگونه بايد به اين تعهد عمل كند؟ در اين مقاله نشان داده مي‌شود كه علي‌رغم فقدان صراحت در متن موافقتنامه‌هاي سازمان جهاني تجارت درخصوص رعايت حق بر غذاي كافي، اما به‌طور ضمني، اعضاي سازمان متعهد شده‌اند به‌منظور حفظ حيات و سلامت مصرف‌كنندگان، در هنگام مبادله و تجارت محصولات غذايي، اصول ايمني و ارزيابي خطر را اعمال نمايند.