كليدواژه :
كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپيك , ديكلوفناك , ترامادول , مديريت درد
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: مديريت لاپاراسكوپيك بيماري‌ها امروزه در جوامع جهاني پذيرفته‌شده است و مي‌توان از آن به عنوان يكي از رايج‌ترين شيوه‌هاي جراحي شكمي و درمان استاندارد سنگ كيسه صفرا و التهاب كيسه صفرا نيز نام برد. با اين حال دردِ پس از عمل كه يكي از شايع‌ترين علل تأخير ترخيص بعد جراحي است؛ تجربه‌اي پيچيده، چند عاملي و يك حس ناخوشايند و تجربه احساسي مي‌باشد كه هم‌چنان يكي از جدي‌ترين معضلات براي پزشكان و بيمار تحت جراحي است و بايد آن‌را به كمك تزريق داروي مناسب و در عين حال با كمترين عوارض جانبيِ تحميلي بر بيمار مديريت نمود. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي مقايسه‌اي تأثير ديكلوفناك و ترامادول بر كاهش ميزان درد پس از عمل و عوارض جانبي در بيماران تحت كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپيك مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش به صورت كارآزمايي باليني دوسويه كور مي‌باشد. در اين پژوهش تعداد 61 بيمار كانديد كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپيك به صورت تصادفي و بر اساس جدول اعداد تصادفي به دو گروه 31 نفره و 30 نفره تقسيم شدند. گروه اول، mg/kg75 ديكلوفناك (31N=) و گروه دوم، mg/kg 100 ترامادول (30N=) هر 6 ساعت به صورت وريدي دريافت كردند. براي ارزيابي ميزان درد پس از جراحي از سيستم VAS در ساعت‌هاي 6، 12، 18 و 24 استفاده شد و ميزان درد آن‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. در صورت بروز درد در بيماران براي آن‌ها مپريدين تزريق صورت گرفت و در انتها ميزان دوز مصرفي مپريدين علاوه بر موارد اصلي مورد مطالعه پژوهش، اندازه‌گيري و ثبت شد. داده‌ها پس از جمع‌آوري، كدگذاري شده و وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 18 شدند. سپس با استفاده از روش‌هاي آمار تحليلي شامل آزمون تي و مربع كاي داده‌ها آناليز شدند. سطح معناداري كمتر از 05/0 قرار داده شد. يافته‌ها: 24 ساعت پس از كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپيك؛ ميانگين شيوع تهوع در گروه دريافت‌كننده ديكلوفناك به طور معناداري كمتر از گروه دريافت‌كننده ترامادول بود (013/0P=). ميانگين شيوع استفراغ در گروه دريافت‌كننده ديكلوفناك به طور معناداري كمتر از گروه دريافت‌كننده ترامادول بود (011/0P=). ميانگين شيوع گاستريت در گروه دريافت‌كننده ترامادول به طور معناداري كمتر از گروه دريافت‌كننده ديكلوفناك بود (006/0P=). ميانگين شدت درد در گروه دريافت‌كننده ترامادول به طور معناداري كمتر از گروه دريافت‌كننده ديكلوفناك بود (010/0P=). هيچ اختلاف آماري معنادار ديگري ميان دو گروه مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: درد پس‌از كوله‌سيستكتومي لاپاراسكوپيك، همواره دردي رايج است كه با تزريق داروي مناسب كه كمترين عوارض جانبي را بر بيمار تحميل مي‌كند، مي‌توان به ايشان در مديريت اين درد كمك‌رساني كرد. استاندارد طلايي در كنترل درد بعد از عمل، استفاده از داروهاي مخدر مي‌باشد ولي به علت عوارضي جانبي محدود مي‌گردد. لذا طبق نتيجه‌گيري پژوهش حاضر، استفاده از ترامادول وريدي گزينه‌اي كارآمد‌تر از استفاده از ديكلوفناك براي كاهش درد مي‌باشد و دوره‌اي راحت‌تر براي پس‌از عمل بيماران به ارمغان خواهدآورد؛ ولي بايد به اين نكته نيز توجه داشت كه ترامادول از نرخ بالاتر شيوع عوارض جانبي به نسبت ديكلوفناك برخوردار است كه تزريق اين دارو را باتوجه به شرايط بيمار، نيازمند اعلام‌نظر پزشك معالج مي‌كند.
چكيده لاتين :
Introduction & Objective: Laparoscopic management of diseases is nowadays accepted in the
international community and can be considered as one of the most common methods of abdominal surgery
and standard treatment of gallstone as well as Cholecystitis. However, postoperative pain, one of the most
common causes of delayed release after surgery, is a complex, multifactorial experience and an unpleasant
sensory and emotional experience that is still one of the most serious problems for physicians and patients
undergoing surgery that should be managed with injection of proper drugs to impose the least side effects
possible on patients. The purpose of this study was to compare diclofenac and tramadol effect on
postoperative pain relief and reduced side effects in patients undergoing laparoscopic cholecystectomy.
Materials & Methods: This is a randomized double blind clinical trial study. In this study, 61
patients who were Laparoscopic Cholecystectomy candidates were randomly divided into two groups of 31
and 30. The first group received 75 mg/kg diclofenac (N = 31) and the second one 100 mg/kg tramadol
(N = 30) as intravenous injection every 6 hours. Postoperative pain assessment was performed using VAS
(Visual Analogue Scale) System at 6, 12, 18, 24 hours and their pain was evaluated. In case of pain,
patients were given meperidine and finally dosage of meperidine was measured and recorded. After
collection, data were encoded and entered into SPSS 18 software. Then, the data were analyzed using
analytical statistical methods such as T-test and Chi-square. Significance level was set below 0.05.
Results: 24 hours after laparoscopic cholecystectomy, the mean prevalence of nausea in the
diclofenac recipient group was significantly lower than the tramadol recipient group (P = 0.013). The mean
prevalence of vomiting in the diclofenac group was significantly lower than that of the tramadol group
(P = 0.011). The mean prevalence of gastritis in the tramadol recipient group was significantly lower than
the diclofenac recipient group (P = 0.006). Mean pain intensity in the tramadol group was significantly
lower than the diclofenac group (P = 0.010). There was no other statistically significant difference between
the two groups. Conclusions: The pain after laparoscopic cholecystectomy is a common one that can be managed
with injection of proper drugs to impose the least side effects possible on patients. The gold standard in
postoperative pain management is the use of opiate medications; however, its use is limited due to side
effects. Therefore, the present study concludes that intravenous tramadol is a more effective option than
diclofenac for pain relief and will lead to a more comfortable postoperative period. However, it is worth
noting that tramadol has a higher incidence of side effects than diclofenac, necessitating the opinion of
attending physician for the injection of this drug according to patients’ condition.
