اثر جانمايي نازل بر آبشستگي موضعي ايجاد شده توسط جت‌هاي ديواره‌اي

در مقالۀ حاضر نتاج به دست آمده از 40 آزمايش در زمينۀ آبشستگي توسط جت‌هاي ديواره‌اي افقي سهبعدي بيان شده است كه در اين آزمايش‌ها از سه عدد فرود ذره متفاوت در محدودۀ 3.9 تا 6.6 و تا پنج نسبت استغراق در محدودۀ 4 تا 15 برابر ابعاد جت، براي سه نازل با فواصل محوري متفاوت در محدودۀ فاصلۀ بي‌بعد 17.3 تا 0.5 از ديوارۀ كانال استفاده شده است. در اين تحقيق ابتدا سازوكار آبشستگي ناشي از اين سه جت را شرح داده و سپس اثر نزديك‌شدن جت به ديوارۀ كانال در شرايط مختلف عمق پاياب و عدد فرود ذرات بر ابعاد حفرۀ آبشستگي مورد بررسي قرار گرفته است. در پايان نيز نتايج آن با نتايج مطالعات پيشين اعتبارسنجي شده است. مشاهدات آزمايشگاهي و نتايج به دست آمده نشان داد كه نزديك شدن فاصلۀ نازل به ديوارۀ كانال سبب انحراف جت به سمت ديوارۀ نزديك و ايجاد عدم تقارن در جريانهاي شكل گرفته در طرفين جت خروجي شده است كه اين موارد بر آبشستگي ايجاد شده موثر بوده و با نزديك‌شدن فاصلۀ جت به ديوارۀ كانال عمق حداكثر آبشستگي داراي روند افزايشي است به طوري كه بيشترين عمق حداكثر آبشستگي ايجاد شده نيز توسط جت مماس به ديوارۀ كانال پديد آمده است. همچنين روند تغييرات پارامترهاي طولي آبشستگي با نزديك‌شدن فاصلۀ جت به ديواره، داراي روند كاهشي بوده و در اكثر موارد كمترين مقادير آن توسط جت مماس به ديوارۀ كانال ايجاد شده است. همچنين در تاييد مطالعات پيشين مشخص شد كه پارامتر عمق پاياب بر پارامترهاي طولي آبشستگي اثرگذار است. با توجه به نتايج اين تحقيق مي‌توان گفت كه اثر پارامتر محل قرارگيري جت بر ابعاد حفرۀ آبشستگي محسوس بوده و مي‌تواند به عنوان يك پارامتر موثر در مطالعات آبشستگي توسط جت‌هاي ديواره‌اي مطرح شود.