سنجش امنيت شهري در محله فرحزاد تهران با استفاده از روش تحليل عاملي

امنيت از مهم ترين كيفيت‌هاي فضاهاي شهري است. بدون وجود اين كيفيت، هرچند فضاها قابليت هاي بسياري را در خود داشته باشند، حضور مردم در آن كم تر بوده و اين خود باعث بي رونقي و تشديد نا امني مي شود. اين ويژگي را شايد بتوان در برخي محلات شهر تهران شاهد بود. محله فرحزاد به عنوان بستري با توانائي هاي فراوان، از جمله فضاهاي ذكر شده به شمار مي آيد. فرحزاد در منتهي اليه شمال غربي منطقه 2 شهر تهران واقع شده و به علت وجود اماكن زيارتي، آب و هواي مطلوب، روددره و واحدهاي پذيرايي، محدوده ايي شناخته شده ميان شهروندان تهران به شمار مي آيد. با اين حال علاوه بر خصوصيات مثبت، داراي شرايط ويژه اي به لحاظ پراكنش زمين هاي رها شده، طبيعتي در معرض آسيب، ساخت و سازهاي نامطلوب در حريم روددره و غيره نيز مي باشد. اين عوامل در كنار وضعيت سكونت كه اكثراً مهاجرنشين و از قوميت هاي مختلف هستند موجب شده تا محله فرحزاد با آسيب هاي اجتماعي خاص مواجه شود. در اين مقاله كه حاصل يك پژوهش است، سعي بر آن شده تا ضمن بررسي و شناسايي شاخص هاي موثر بر امنيت شهري از ديدگاه صاحب نظران و دست يابي به داده ها با توجه به آن ها در محله فرحزاد، به دسته بندي شاخص ها در قالب عوامل كلي مرتبط، با روش تحليل عاملي پرداخته شود. در واقع با استفاده از اين روش 3 عامل نام گذاري شده اند كه عامل اول (فرم فضايي و كنترل اجتماعي) مهم ترين عامل در تعيين ميزان امنيت در اين محله به شمار مي آيد. اين نتيجه نشان مي دهد كه اولويت در بهبود امنيت محله فرحزاد توجه به عامل ذكر شده و در مراحل بعد عوامل ديگر كه شامل تناسب ميان عملكرد، كالبد و قشر اجتماعي و عامل فضاهاي عمومي سرزنده و خوانا است، مي باشد.