مسكن خوانش‌پذير تبيين عوامل مو ثر بر خوانش‌پذيري مسكن در جهت ارتقاي پيوند ساكن و مسكن

خانه اصلي‌ترين مكاني است كه انسان در تمام دوران زندگي‌اش با آن سروكار دارد. نخستين و مهم‌ترين جهاني است كه آدمي درطول حيات خويش در آن سكني مي‌گزيند و شخصيت مي‌يابد. هم‌چنان كه انسان در حال رشد، تحول و شكوفايي است، خانه نيز فراتر از يك چهار ديواري خنثي، به تجربه در مي‌آيد و به نمادي از خود مبدل مي‌شود. خودي كه همواره در حال تغيير و تحول است. از اين منظر، خانه مكاني براي «شدن» است، نه «بودن». همچون ساكن رشد مي‌كند، شخصيت مي‌يابد و اين‌‌گونه در پيوند عميق با ساكن قرار مي‌گيرد. در راستاي تحقق اين امر، پژوهش حاضر، خانه‌اي «خوانش‌پذير» را پيشنهاد مي‌كند كه تازه‌ترشدن آدمي در طول دوران، موجب خوانش‌هاي نويني از آن مي‌شود و مي‌تواند با ساكن در دوره‌ها و حالات مختلف ارتباط برقرار كند. چنين خانه‌اي با فراهم كردن امكان تفاسيري متنوع و خلاقانه‌ براي مخاطبانش به آيينه‌اي بدل مي‌شود كه در هر زمان هر بيننده به لحاظ شفافيت آن، عكس خود را در آن مي‌بيند، با آن به گفت‌وگو مي‌نشيند و نه‌تنها «درخانه » بلكه «با خانه» زيستن را تجربه مي‌كند. لذا اين پژوهش با هدف تبيين «عوامل مؤثر بر شكل‌گيري مسكن خوانش‌پذير» در قالب تحقيقي از نوع كيفي و با تكيه بر مطالعات كتابخانه‌اي و تحليل ديدگاه‌ها و نظريه‌‍‌هاي مرتبط، ابتدا به بحث «خوانش» پرداخته و با بررسي چگونگي فرايند ادراك و خوانش مكان، هم‌زمان دو مشخصه‌ي «تعين وقاعده‌مندي» و «عدم‌تعين و رازآميزي» را در «خوانش‌پذيري» مسكن مهم مي‌شمرد. از اين منظر معاني بالقوه‌اي كه در مسكن جاري هستند بايستي در حدي باشند كه هم احتمال و پيش بيني آن‌ها با توجه به الگوهاي عام و از قبل شناخته شده را بدهند (تعين) و هم به سبب پرسش انگيزي آفرينش معناي جديد را ممكن ‌سازند (عدم تعين). درادامه پس از تبيين اين دو مشخصه، براساس نسبت درست بين اين دو، عوامل مؤثر برخوانش‌پذيري مسكن بيان‌مي شود. براين اساس آشنايي، خوانايي و هم‌افزايي لايه‌هاي معنا در بخش تعين مسكن و عواملي چون معاني چندگانه و معاني عميق هستي‌بخش در بخش عدم تعين و رازآميزي مسكن معرفي شده‌اند. در اين راستا، غناي حسي، تنوع و پيچيدگي فضاها و جزءفضاها در ارتباط با حضور معاني چندگانه و سكوت كالبد، حضور فضاهاي سرنموني و عناصر آشنايي‌زدا در ارتباط با معاني عميق هستي‌بخش بيان شده‌اند.