الگوهاي هندسي و تناسبات طلايي، زبان مشترك معماري و هنر در روستاي تاريخي ابيانه

تاريخ معماري ايران مملو از آثار باشكوهي است كه هنرمندان و مهندسان توانمند اين سرزمين با بهره‌مندي از هندسه و اصول آن را خلق نموده‌اند. به‌عبارت‌ديگر مهندسان ايراني همواره از هندسه به‌عنوان زباني واحد و مشترك در جهت پاسخگويي شايسته به نيازهاي عملكردي، سازه اي و زيبايي در معماري و محصولات هنري بهره جسته‌اند. در اين ميان روستاي تاريخي ابيانه با اينكه يكي از زيباترين روستاهاي تاريخي ايران است كه در قرون متمادي توانسته اصالت طرح‌ها و تناسبات هندسي موجود در آثار معماري و هنري خويش را حفظ نمايد، ليكن پژوهش‌هاي درخور توجهي در رابطه با چگونگي شكل‌گيري ساختارهاي هندسي يكسان در آن صورت نگرفته است. از آنجايي كه بنا بر ادعاي نگارندگان هندسه زبان مشتركِ تمامي طرح‌هاي هنري اين روستاي تاريخي است، مقاله حاضر بر آن است تا با شناسايي الگوهاي هندسي موجود در تمامي طرح‌هاي هنري روستاي تاريخي ابيانه به راز چگونگي شكل‌گيري طرح‌هاي هندسي يكسان در سطوح وسيعي از اين هنرها پي ببرد. جهت نيل به هدف و پاسخگويي به سؤالات تحقيق از روش‌هاي تلفيقي همچون بهره‌مندي از نرم‌افزارهاي تحليلي و هندسي، Phi Matrix 1.618 Pro، Golden Ratio 2016 و ترسيم و تحليل‌هاي دستي كه قادرند تا الگوهاي هندسي و تناسبات طلايي موجود در معماري، صنايع‌دستي و ساير هنرهاي موجود در روستاي تاريخي ابيانه را مورد تحليل و ارزيابي قرار دهند، بهره گرفته شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه تناسبات طلايي همچون، مستطيل طلايي، مارپيچ طلايي، پنج‌ضلعي طلايي، سلسله اعداد فيبوناچي، مثلث خيامپاسكال در ساختار پلكاني و پيمون يك چاركي در تمامي نمونه‌هاي برداشت‌شده هنري و معماري اين روستا تكرار شده‌ و درواقع همان زبان مشترك معماري و ساير هنرهاي روستاي معماري ابيانه‌اند.