روش‌هاي بهبود جوانه‏زني بذرگياه لگجي (Capparis Spinosa)

گياه لگجي نقش مهمي در پويايي اكوسيستم مناطق خشك و نيمه‌خشك دارد. اين گياه مقاوم به تنش‌هاي رطوبتي و دمايي، داراي فراورده‌هاي مختلفي بوده و از نظر اقتصادي مي‌تواند جايگاه مناسبي داشته باشد. توسعه كشت اين گياه مستلزم ايجاد شرايط مطلوب به منظور توليد نهال آن به روش‌هاي ساده، كاربردي و ارزان است. اين گياه مقاوم به تنش‌هاي رطوبتي و دمايي، داراي فراورده‌هاي مختلفي بوده و از نظر اقتصادي مي‌تواند جايگاه مناسبي داشته باشد. توسعه كشت اين گياه مستلزم ايجاد شرايط مطلوب به منظور توليد نهال آن به روش‌هاي ساده، كاربردي و ارزان است. يكي از مهم‌ترين موانع در توليد انبوه نهال لگجي درصد جوانه‌زني پايين بذر آن است. در اين تحقيق با استفاده از روش‌هاي علمي ارزان و ساده، بهترين راه‌كارها در افزايش جوانه‌زني بذر بررسي گرديد. به اين منظور پس از جمع‌آوري بذر از توده‌هاي محلي مناطق مختلف استان بوشهر، تيمارهاي آماده‌سازي بذر براي جوانه‌زني اعمال شد. اين تيمارها شامل، خراش‌دهي به وسيله سمباده، نيترات پتاسيم، آب گرم و اسيد سولفوريك غليظ در مقايسه با شاهد بودند. جوانه‌زني بذرها در دو روش پتري‌ديش در انكوباتور و سيني نشاء در گلخانه انجام شد. نتايج نشان داد كه درصد جوانه‌زني با استفاده از تيمار نيترات پتاسيم در توده محلي طلحه و با روش سيني كشت بيشترين ميزان (86.7 درصد) بود كه نسبت به شاهد بيش از 41 درصد افزايش را نشان داد. حداكثر جوانه‌زني در روش خراش‌دهي با سمباده 68.3 درصد در توده محلي كناري بود. هم‌چنين سرعت جوانه‌زني در تيمار نيترات پتاسيم در هر دو حالت سيني كشت و پتري‌ديش افزايش معني‌داري نسبت به ساير روش‌ها در همه توده‌ها داشت. ضمناً كاربرد اسيد سولفوريك غليظ و آب داغ موجب كاهش درصد و سرعت جوانه‌زني در بذرها نسبت به شاهد شد. بنابراين بهترين تيمار به منظورافزايش جوانه‌زني بذر لگجي استفاده از محلول نيترات پتاسيم است.