ساختارهاي گفتمان‌مدار آيات مربوط به قيامت درسه جزء اول قرآن

در اين پژوهش كه عمدتاً متن‌محور و كيفي است، آيات مربوط به قيامت جزءهاي اول تا سوم قرآن مجيد از منظر تحليل گفتمان مورد تحليل و بررسي قرار گرفته‌اند. هدف از پژوهش حاضر تشخيص ساختارهاي گفتمان‌مدار است كه هنگام سخن‌گفتن از روز قيامت به كار مي‌روند و ديگر اينكه اين ساختارها چه مفاهيم و حقايقي را درباره روز قيامت به مخاطب منتقل مي‌كنند. در همين راستا تمام آيات مربوط به روز قيامت جزء اول تا سوم قرآن به روش توصيفي تحليلي مورد بررسي قرار گرفت. ساختارهاي گفتمان‌مدار بكاررفته در اين آيات عبارت بودند از تعدي، وجهيت، كنش تعهدي و جملات پرسشي با كاركرد غيرمستقيم. بررسي ساختارهاي مورد نظر در اين جستار به اين نتايج منجر شده است: قاطعيت خداوند هنگام سخن گفتن از روز رستاخيز، هشدار و سعي در بيداري غافلان، تأكيد خداوند بر سهمگين و وحشتناك بودن روز قيامت براي اخطار و هشدار به انسان‌ها، قطعي و حتمي بودن وقوع قيامت.