تاثير پرايمينگ و تنش اسمزي بر جوانه‌زني و فعاليت آنزيم‌هاي هيدروليتيك و چرخه‌ي گلي اكسيلات در بذر ذرت (Zea mays L.) هيبريد سينگل كراس 704

به منظور بررسي اثر انواع پرايمينگ بر ميزان فعاليت آنزيم هاي چرخه گلي اكسيلات و هيدروليتيك بذر ذرت (هيبريد SC704) تحت تنش اسمزي، آزمايشي در قالب طرح كاملا تصادفي در سال 1393 در دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي صورت گرفت. تيمارهاي آزمايش، شامل 4 سطح تنش اسمزي ايجاد شده با پلي اتيلن گلايكول (0، 3-، 6- و 9- بار) و 5 سطح پرايمينگ (شاهد، هيدروپرايمينگ، اسموپرايمينگ، هورمو پرايمينگ و اسيد آسكوربيك) با سه تكرار بودند. نتايج آزمايش نشان داد كه اثر متقابل تيمار تنش اسمزي و پرايمينگ بر تمام صفات اندازه گيري شده به جز درصد جوانه زني و ايزوسيترات لياز معني دار بود. در سطح بدون تنش بالاترين سرعت جوانه زني (17.556بذر در روز) مشاهده شد. بيشترين ميزان فعاليت آنزيم هاي آميلاز (4.43 واحد بر ميلي گرم پروتئين)، ليپاز (73.2 واحد بر ميلي گرم پروتئين) و پروتئاز (2071.3 واحد بر ميلي گرم پروتئين) درتيمار هورمون پرايمينگ و سطح بدون تنش به دست آمد. كم ترين ميزان فعاليت آنزيم آميلاز (3.1 واحد بر ميلي گرم پروتئين) در تيمار اسموپرايمينگ و سطح خشكي 9- بار بود، در حالي كه كم ترين ميزان فعاليت آنزيم هاي ليپاز (60.36 واحد بر ميلي گرم پروتئين) و پروتئاز (1949 واحد بر ميلي گرم پروتئين) در تيمار پرايمينگ شاهد و سطح خشكي 9- بار مشاهده شد. بالاترين ميزان فعاليت مالات سنتاز (2.7 واحد بر ميلي گرم پروتئين) در تيمار هورمون پرايمينگ و خشكي شاهد و كم ترين آن (1.88 واحد بر ميلي گرم پروتئين) در خشكي 9- بار در پرايمينگ شاهد به دست آمد. با افزايش شدت تنش، سرعت جوانه زني بذر و فعاليت آنزيم ها كاهش يافت. در شرايط تنش، پرايمينگ بذر با استفاده از اسيد جيبرليك تا حد زيادي موجب تحمل و جلوگيري از كاهش فعاليت آنزيم هاي هيدروليتيك و چرخه ي گلي اكسيلات در بذر ذرت گرديد.