بررسي اثر پيش‌تيمار نانو ذره‌ دي‌اكسيد سيليس (SiO2) بر برخي شاخص‌هاي جوانه‌زني بذر و خصوصيات بيوشيميايي گياهچه سويا (Glycine max L.) رقم ويليامز تحت تنش شوري

اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير نانو ذره‌ي دي‌اكسيد سيليس بر افزايش قدرت جوانه‌زني سويا رقم ويليامز تحت شرايط تنش شوري به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح آماري كاملا تصادفي با سه تكرار در سال 1394 در آزمايشگاه علوم و تكنولوژي بذر دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. عامل اول غلظت‌هاي مختلف نانو سيليس شامل 0 (شاهد)، 40 و 60 پي‌پي‌ام و عامل دوم غلظت‌هاي مختلف شوري شامل شاهد (عدم تنش)، 5، 7.5 و 10 دسي‌زيمنس بر متر بود. در اين آزمايش صفاتي همچون درصد جوانه‌زني، سرعت جوانه‌زني، متوسط جوانه‌زني روزانه، يكنواختي جوانه‌زني، تعداد گياهچه عادي، وزن تر گياهچه، محتواي نسبي آب ساقه‌چه، نسبت وزني ريشه‌چه به ساقه‌چه، ميزان كلروفيل كل برگ، ميزان كلروفيل a، كلروفيل b، نسبت كلروفيل a به b، ميزان كاروتنوئيد، ميزان پرولين و قند محلول كل اندازه‌گيري شد. نتايج حاكي از آن است كه اثر متقابل پرايمينگ نانو سيليس و شوري بر صفات جوانه‌زني نظير درصد و سرعت جوانه‌زني، متوسط جوانه‌زني روزانه، يكنواختي زمان جوانه‌زني، تعداد گياهچه عادي، نسبت وزني ريشه‌چه به ساقه‌چه و صفات بيوشيميايي مانند ميزان كلروفيل كل برگ، ميزان كلروفيل a، كلروفيل b، نسبت كلروفيل a به b، ميزان كاروتنوئيد، ميزان پرولين و قند محلول كل در سطح احتمال 1 درصد (0.01 P) معني‌دار بود. بر اساس نتايج تيمار نانو سيليس در غلظت60 پي‌پي‌ام توانست با افزايش 34 درصد در ميزان جوانه‌زني كاهش ناشي از تنش شوري را جبران نمايد و درصد جوانه‌زني در غلظت شوري 10 دسي‌زيمنس بر متر را به حدود 80 درصد برساند. به‌علاوه تيمار 60 پي‌پي‌ام نانو سيليس توانست در مواجهه با تنش شوري بر ديگر پارامترهاي جوانه‌زني نظير سرعت جوانه‌زني، گياهچه عادي، ميزان محتواي آب نسبي اندام هوايي و ميزان كلروفيل برگ اثر مثبت بگذارد و با افزايش ميزان پرولين و قندهاي محلول تا حدودي از خسارات ناشي از تنش شوري بكاهد.