اثربخشي زوج‌درماني تلفيقي مبتني بر پذيرش بر آشفتگي رابطه و بخشودگي زوج‌هاي با همسر داراي علائم شخصيت وسواس

Investigation into the effectiveness of Acceptance based integrative therapy on marital adjustment and marital discord in couples diagnosed with OCPD

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي زوج‌درماني مبتني بر پذيرش بر آشفتگي رابطه و بخشودگي زوج‌ها با همسر داراي علائم شخصيت وسواس مي‌باشد. روش‌شناسي: جامعه آماري پژوهش كليه زوجين داراي علائم اختلال شخصيت وسواس تهراني مراجعه‌كننده به دفتر معاونت فرهنگي اجتماعي منطقه 15 شهرداري بخش مشاوره، شهر تهران كه تا سال 1395 حداقل يك سال از زندگي مشترك آن‌ها گذشته مي‌باشد. از افراد مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره خانواده شهر تهران 20 زوج كه تمايل به شركت در پژوهش را داشتند، به‌صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل به‌صورت تصادفي قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌ي بخشودگي، مقياس آشفتگي زناشويي و ارتباطي و پرسشنامه وسواس فكري - عملي مادسلي مي‌باشد كه توسط آزمودني‌ها در دو مرحله (پيش‌آزمون و پس‌آزمون) تكميل شدند. گروه آزمايش 12 جلسه برنامه آموزشي زوج‌درماني تلفيقي مبتني بر پذيرش را دريافت كرد. يافته‌ها: نهايتا داده‌هاي جمع‌آوري‌شده توسط آمار توصيفي و استنباطي تحليل شدند. نتايج حاصل از تحليل نشان مي‌دهد كه زوج‌درماني تلفيقي مبتني بر پذيرش برآشفتگي و بخشودگي زوجين داراي همسر اختلال وسواس مؤثر بوده است (p<0/001). بحث و نتيجه‌گيري: لذا مي‌توان از اين زوج‌درماني در دادگاه‌هاي خانواده و سازمان بهزيستي براي بهبود روابط زوجين بهره برد.

Goal. The aim of this study was to investigate the effectiveness of the acceptance therapy integrative approach on marital discord and forgiveness in couples diagnosed with Obsessive – compulsive personality disorder (OCPD). Method. The statistical population of this study were couples in which one or both partners were diagnosed with OCPD. For the purpose of this study, 20 couples (N=40) with the inclusion criteria were selected through convenience sampling and were equally and randomly assigned intro two groups of experimental and control group (N=20). Participants in both groups were administered two questionnaires as pre-test including, (1) Dyadic Adjustment Scale and (2) Marital Satisfaction Inventory, Revised: screening for marital discord. While the participants in control group received no treatment in waiting list, the couples in the experimental group participated in a twelve session- two hours each – ACT-based integrative psychoeducational course delivered once a week. After the final session both groups were administered the questionnaires as post-test. Results: The Data was analyzed using Covariance analysis the result of which shows that experimental treatment was effective on improving Marital Discord (F=6.393) and Marital adjustment (F=7.302) in the participants (P<0.01). Conclusion. The finding of this study has some insights for researchers and reactionaries in the field of clinical psychology and family counseling.