اصول و روش هاي احياء فطرت از منظر قرآن كريم

زمينه و هدف: از منظر تعاليم وحياني اسلام، انسان ها با وجود تمامي تفاوتها و تمايزات بر مبناي فطرت پاك و سليم، آفريده شده اند. ويژگي هاي فطري، مستمر و جاودان است ازين رو تغيير و تبديل نمييابد؛ اما از راه هاي مختلف، ممكن است به آفت هاي متعددي مبتلا و در نهايت خاموش، مستور و مدسوس شود. به دليل جايگاه مهم فطرت در تربيت (به ويژه در تربيت اسلامي) اين مقاله با هدف ارائة تحليلي تربيتي، سعي دارد با استفاده از آيات قرآني، به استنباط آن دسته از اصول و روش هاي تربيتي بپردازد كه زمينة رهايي فطرت از آفات را فراهم مي آورد. روش تحقيق: اين تحقيق با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با نظر به آيات قرآن كريم بهعنوان گزارههاي مبنايي و با تحليل آيات، به استنباط اصول و روشهايي براي حفظ پويايي فطرت پرداخته و اصول و روشهايي را كه عنايت به آنها در تربيت مي تواند فطرت را بهطور فعال به صحنه زندگي بازگرداند بيان كرده است. يافته ها و نتيجه گيري: نهاد تعليم و تربيت متولي فراهم آوردن زمينة مساعد براي بارور شدن توانمندي هاي ذاتي افراد به شكلي متعادل و هماهنگ است. تحقق اين امر، وابسته به شناخت و توجه به ويژگيهاي انسان، جايگاه او در عالم هستي، غايت تربيت، طراحي و گزينش روشها، تدوين برنامهها و محتواي مناسب و نيز توجه به ضرورت فراهم آوردن شرايط فردي و موقعيت هاي اجتماعي به نحو مقتضي است. اگرچه فطرت، درونيترين و فرديترين ويژگي انسان است اما حيات و ظهور آن تنها درگرو تلاش و تمايل خود فرد نيست؛ زيرا آدمي در جمع متولد ميشود و در جمع رشد ميكند؛ تأثيرپذير و تأثيرگذار است؛ ازاين رو فطرتها در پيوند و ارتباط با يكديگر زمينة رشد مي يابند و مستحكم ميشوند. به اين منظور لازم است با اتخاذ شيوه ها و روش هاي متناسب، حصول هدف غايي تربيت كه دستيابي به كمال و سعادت انساني است، تسهيل شود.