تبيين نقش امام در تعالي معنوي جامعه با تكيه بر نهج البلاغه

زمينه و هدف : پيروي از الگوهاي كامل مكمّل در راستاي نيل به سعادت و معنويت يكي از راه هاي عقلايي است. همه‌ انسانها به حكم فطرت در پي استكمال خود هستند. ولي براي نيل به كمالات بايد از كساني پيروي كنند كه سعادت و كمالات واقعي را ميشناسند و راه رسيدن به آن را ميدانند. انسان هاي باورمند به خالق بيبديل بعد از آنكه، با برهان هاي عقلي، وجود خدا را با جميع صفات جمال و جلالش به اثبات ميرسانند، طبق حكم عقل، براي دست يافتن به سعادت و معنويت بايد از پيامبر رحمت (صلي الله عليه و آله) و امامان معصوم (عليهم السلام) كه جانشينان به حقّ او هستند پيروي نمايند. روش تحقيق : اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي انجام شده و براي گرد آوري داده ها از منابع كتابخانه اي استفاده شده است. يافته ها و نتيجه گيري: نگارنده در اين مقاله كوشش نموده است كه چگونگي تحصيل معنويّت و كمالات مطلوب بشريّت را با تكيه به سخنان امير سخن، حضرت علي عليه السلام، در نهج البلاغه نشان دهد. روشن است كه پيروي از حضرت علي(عليه السلام) عين پيروي از پيامبر خاتم (صلي الله عليه و آله) است. چون به تصريح آيه «و أنفسنا و أنفسكم» (آل عمران:61) علي (عليه السلام) مظهر جميع صفات پيامبر اعظم (صلي الله عليه و آله) جز نبوت است. همچنين پيروي از پيامبر عين پيروي از خداوند است كه مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّه (النساء 80) .همچنين پيروي از ساير امامان نيز عين پيروي از اميرالمؤمنين(عليه السلام) است كه آنان مظاهر كمالات علوي (عليه السلام) و نبوي(صلي الله عليه و آله) هستند.