پهنه بندي حساسيت و اولويت بندي عوامل موثر بر وقوع زمين لغزش با استفاده از مدل حداكثر آنتروپي (مطالعه ي موردي: استان لرستان)

زمين لغزش يكي از مهم ترين خطرات طبيعي با خسارات اقتصادي و اكولوژيكي قابل توجه است. استان لرستان به دليل شرايط كوهستاني و پرباران از جمله مناطق مستعد وقوع زمي ن لغزش مي باشد. هدف اصلي اين تحقيق اولويت بندي عوامل مؤثر بر وقوع زمين لغزش و پهنه بندي حساسيت آن در استان لرستان با استفاده از روش حداكثر آنتروپي و مدل MaxEnt است. جهت انجام اين تحقيق از 11 عامل مؤثر بر وقوع زمين لغزش شامل ارتفاع، شيب، جهت شيب، انحناي سطح، فاصله از آبراهه، فاصله از گسل، فاصله از جاده، ليتولوژي، كاربري اراضي، بارندگي و شاخص رطوبت توپوگرافيك استفاده شده است. در اين تحقيق تقسيم بندي 30، 40، 50، 60 و 70 درصد زمين لغزش ها براي اعتبارسنجي جهت تعيين حساسيت و دقت مدل مورد بررسي قرار گرفت و براي ارزيابي مدل از منحني تشخيص عملكرد نسبي (ROC) استفاده شد. از مجموع 176 زمين لغزش، با استفاده از روش فاصله ماهالانوبيس 70درصد به عنوان داده هاي آزمون و 30 درصد به عنوان داده هاي اعتبارسنجي بهترين تقسيم بندي شد و دقت مدل در مراحل آزمون و اعتبارسنجي بر اساس سطح زير منحني در ساير تقسيم بندي ها كاهش پيدا كرد. نتايج نشان داد كه 5/35درصد استان لرستان داراي حساسيت وقوع زمين لغزش است. همچنين بر اساس نمودار Jackknife لايه هاي بارندگي، فاصله از جاده، ليتولوژي و كاربري اراضي به ترتيب مهم ترين عوامل تأثيرگذار بر حساسيت وقوع زمين لغزش بودند. سطح زير منحني (AUC) بر اساس منحني تشخيص عملكرد نسبي، نشان دهنده ي دقت 90درصد (عالي) روش حداكثر آنتروپي در مرحله ي آموزش و 83درصد (خيلي خوب) در مرحله ي اعتبارسنجي براي تعيين مناطق داراي حساسيت وقوع زمين لغزش بود. نتايج اين تحقيق جهت آمايش سرزمين و كاهش خسارات ناشي از وقوع زمين لغزش، قابل استفاده براي مديران و مسئولان استاني خواهد بود.