عنوان مقاله :
پيش بيني سهم انرژي زمين گرمايي در سبد انرژي جهاني در سال 2030
پديد آورندگان :
شاهورن ، اسرافيل دانشگاه تهران - دانشكده علوم و فنون نوين - گروه انرژي هاي نو و محيط زيست , يوسفي ، حسين دانشگاه تهران - دانشكده علوم و فنون نوين - گروه انرژي هاي نو و محيط زيست , شهسواري ، اردوان دانشگاه تهران - دانشكده علوم و فنون نوين - گروه انرژي هاي نو و محيط زيست
كليدواژه :
انرژي زمينگرمايي , توليد برق , سبد جهاني انرژي 2030 , عدم انتشار دياكسيد كربن
چكيده فارسي :
فناپذيري سوختهاي فسيلي، توسعه پايدار و مشكلات زيستمحيطي ناشي از مصرف سوختهاي فسيلي از يك طرف و تجديدپذير بودن منابع انرژيهاي نو از طرف ديگر، باعث توجه جهانيان به توسعه استفاده از انرژيهاي تجديدپذير شدهاست. انرژي زمينگرمايي نسبت به ساير انرژيهاي تجديدپذير داراي مزاياي قابلتوجهي مانند عدم وابستگي به شرايط آبوهوا، پايدار و دائمي بودن، امكان استفاده در اكثر مناطق و بازده حرارتي بالا ميباشد. در حال حاضر ظرفيت نصبشده انرژي زمينگرمايي براي توليد برق تا آخر سال 2017 به 14060 مگاوات و استفاده مستقيم نيز تا آخر سال 2015 به 70329 گيگاوات رسيدهاست. در اين تحقيق با توجه به رشد چند سال اخير استفاده از اين انرژي، پيشبيني شدهاست كه در سال 2030 ميزان ظرفيت جهاني برق نصبشده به حدود 20 گيگاوات الكتريكي (% 0.532 از كل برق مصرفي جهان) برسد. استفاده از انرژي زمينگرمايي براي توليد 175.2 تراواتساعت برق باعث عدم استفاده از مقادير قابلتوجهي از سوختهاي فسيلي مختلف بهطور مجزا (زغال سنگ: 10^10× 8.185 كيلوگرم، گاز طبيعي: 10^10× 4.975 مترمكعب و نفت: 10^8× 2.8 بشكه) خواهد شد. در شرايطي كه اگر براي توليد همان ميزان برق از سوختهاي فسيلي استفاده ميشد، دياكسيد كربن زيادي (زغالسنگ: 234.091 مگاتن، گاز طبيعي: 97.957 مگاتن و نفت: 121.158 مگاتن) وارد جو ميشد.
عنوان نشريه :
دوفصلنامه انرژيهاي تجديدپذير و نو