پتانسيل‌هاي توليد و موانع فني توسعه و بهره‌برداري از انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران

انتخاب نوع انرژي براي توليد برق و توان به سياست‌هاي مربوط به هر كشور وابسته است. به دليل تصويب قوانين سختگيرانه زيست محيطي و همچنين بحران‌هاي انرژي، اخيرا توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير در كشورهاي به ويژه صنعتي از اهميت بالايي برخوردار شده است. ايران يكي از بزرگترين توليدكنندگان و صادركنندگان نفت و گاز طبيعي در جهان است. به همين دليل توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران طي دهه‌هاي گذشته زياد مورد توجه قرار نگرفته است. اگرچه تحقيقات متعددي توسط محققان ايراني براي بررسي وضعيت فعلي و چشم انداز انرژي‌هاي تجديدپذير انجام شده است، اما اطلاعات بسيار كمي درباره مشكلات و محدوديت‌هاي پيش روي توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران وجود دارد. هدف اصلي اين پژوهش علاوه بر گزارش پتانسيل توليد انواع انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران مانند انرژي باد، انرژي خورشيدي، انرژي برق آبي، انرژي زمين گرمايي، انرژي زيست توده، انرژي زيست سوخت و انرژي‌هاي موج و جزر و مد‌، ارائه اطلاعات فني و ابزارهاي سياسي براي رفع برخي موانع پيش روي توسعه و استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير در ايران است.