قنات، دستاوردي از هُنر و دانش ايرانيان در راستاي توسعه پايدار (مطالعه موردي: روستاي سرونو، شهرستان كرمانشاه)

قنات يكي از دستاوردهاي فرهنگي و تكنيكي ايرانيان براي آبرساني در مناطق خشك و نيمه خشك است. از آنجا كه كشور ايران در منطقه خشك جهاني واقع شده، در سال هاي اخير خشكسالي هاي پي در پي را تجربه مي كند، لذا توجه به اين شيوه آبرساني كه از سويي با شرايط طبيعي، اجتماعي و فرهنگي ايران سازگاري دارد، و از طرفي جزو دانش بومي‌اين سرزمين محسوب مي شود، ضرورت دارد. از اين رو هدف كلي اين مطالعه كمي، تحليل عاملي تاييدي الگوي سنجش ماندگاري قنات روستاي سرونو عليا در شهرستان كرمانشاه بود. جامعه آماري تحقيق را تمامي‌مردم روستاي سرونو عليا تشكيل دادند (551=N). 226 نفر به عنوان نمونه آماري تعيين شدند و با استفاده از پرسشنامه، داده ها به طريق روش نمونه گيري تصادفي ساده جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار ليزرل انجام شد. بر اساس نتايج تحليل عاملي تاييدي، سازه هاي مشاركت و همياري اهالي روستا و مسوولين در مورد قنات؛ ارزش اقتصادي قنات؛ اعتقادات و باورها در مورد قنات؛ خصوصيات مورفولوژيكي قنات؛ و نياز اهالي روستا به آب قنات ، براي سنجش ماندگاري قنات در روستاي سرونو عليا مناسب تشخيص داده شدند. بر پايه اين يافته ها، مسوولان مربوطه با آگاهي از اين عوامل مي توانند در تقويت آن ها توجهات لازم را مبذول دارند.