بررسي علل اقتصادي حاشيه‌نشيني با استفاده از اثر درمان(مطالعه موردي شهر اصفهان)

حاشيه‌نشيني شهري در اثر گسترش نا به سامان و بي‌رويه شهرها با روندي سريع و بي‌برنامه به وجود مي‌آيد. اين موضوع يكي از مشكلات شهرنشيني جهان سوم در دوران معاصر است. در اين مقاله براي بررسي پديده حاشيه‌نشيني از بعد اقتصادي چهار شاخص در نظر گرفته‌شده و تأثير آن بر رفاه خانوارهاي ساكن در شهر اصفهان بررسي‌شده است. براي اين منظور با استفاده از مدل اثر درمان، محلات شهر به دو گروه حاشيه‌نشين و ساير تفكيك و براي بررسي عوامل اقتصادي، متغيرهاي نرخ بيكاري، نرخ بي‌سوادي، قيمت زمين و نرخ مهاجرت در نظر گرفته‌شده است. براي بررسي شاخص رفاه خانوارهاي ساكن، از 9 زير شاخص با اوزان متفاوت استفاده شد. با استفاده از داده هاي خام پرسش نامه هاي سرشماري 1390 متغيرهاي موردنظر برآورد گرديده است. طبق نتايج به‌دست‌آمده، قيمت زمين و نرخ بيكاري با حاشيه‌نشيني رابطه‌اي منفي و نرخ بي‌سوادي و نرخ مهاجرت با حاشيه‌نشيني رابطه‌اي مثبت پيداكرده‌اند. براي برآورد مدل اثر درمان گروه حاشيه‌نشين، گروه درمان و گروه غير حاشيه‌نشين، گروه كنترل در نظر گرفته‌شده و متغير رفاه به‌عنوان متغير نتيجه در مدل واردشده است. بر اين اساس حاشيه‌نشيني، نرخ مهاجرت و نرخ بي‌سوادي رابطه‌اي معكوس و قيمت زمين و نرخ بيكاري رابطه‌اي مستقيم با رفاه پيدا كردند.