ارزيابي سياست‌هاي توسعه منطقه‌اي با استفاده از همگرايي رفاه اجتماعي استان‌هاي ايران: كاربرد روش اقتصادسنجي غيرخطي جزء اخلال فضايي

همگرايي رفاه اجتماعي مناطق يكي از معيارها براي ارزيابي سياست‌هاي توسعه منطقه‌اي است. هدف اين مقاله نيز بررسي همگرايي رفاه اجتماعي براي ارزيابي توسعه منطقه‌اي طي دوره زماني 1379-1392 مي‌باشد. براي اين منظور از تكنيك غيرخطي استار جزء اخلال فضايي براي تفكيك رژيم‌هاي خطي و غيرخطي استفاده‌شده است. نتايج مدل حاكي از آن است كه 2 گروه استان‌ها قابل‌تفكيك است. گروه اول، استان‌هايي هستند كه رشد رفاه اجتماعي آن‌ها صرفاً متأثر از رفاه اجتماعي خود مناطق بوده و اثرات فضايي در آن‌ها مشاهده نمي‌شود. گروه دوم، استان‌هايي هستند كه رشد رفاه اجتماعي آن‌ها صرفاً متأثر از رفاه اجتماعي خود مناطق نبوده و اثرات فضايي در آن‌ها مشاهده مي‌شود كه شامل استان‌هاي قم، اصفهان، خوزستان، چهارمحال و بختياري، فارس و بوشهر هستند و بقيه استان‌ها در گروه اول قرار دارند. همچنين بر اساس نتايج اين تحقيق، در بين مناطق گروه اول همگرايي وجود دارد ولي در بين استان‌هاي گروه 2 همگرايي وجود ندارد؛ بنابراين به نظر مي‌رسد سياست‌هاي اعمال‌شده نتوانسته‌اند شكاف و نابرابري منطقه‌اي را از بين برده و توازن منطقه‌اي را ايجاد نمايند.