رابطۀ سرمايۀ اجتماعي و ارتقاي مؤلفه‌هاي آمادگي كارآفريني دانشجويان(مورد مطالعه: دانشگاه شيراز)

هدف: هدف كلي از انجام اين پژوهش، پيش‌بيني نقش سرمايۀ اجتماعي در ارتقاي آمادگي كارآفريني دانشجويان دانشگاه شيراز بود. روش: روش پژوهش در اين مقاله، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ بررسي، شامل كليۀ دانشجويان دانشگاه شيراز است كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبتي، 272 نفر از آنان انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌هاي پژوهش از پرسشنامۀ سرمايۀ اجتماعي گيو و همكاران(2013) و پرسشنامۀ آمادگي كارآفريني اومني و همكاران(2009) استفاده شده است. داده‌ها نيز با استفاده از روشهاي آماري تي تك‌نمونه‌اي، ضريب همبستگي پيرسون و ضريب رگرسيون چندمتغيّره تحليل شد. يافته‌ها: نتايج مطالعه حاكي از آن بود كه دانشجويان ريسك‌پذير نيستند. همچنين بين سرمايۀ اجتماعي و مؤلفه‌‏هاي آمادگي كارآفريني رابطۀ مثبت و معناداري وجود دارد. نتيجه‌گيري: نتايج تحليل داده‌هاي پژوهش نشان داد كه از ميان ابعاد سرمايۀ اجتماعي، سرمايۀ شناختي بيش از ساير ابعاد، آمادگي كارآفريني در دانشجويان را پيش‌بيني مي‌كند.