اثربخشي مداخله مبتني بر تعامل همه جانبه و تعاملات و رابطه اجتماعي كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم

The effect of intensive interaction intervention on the social interactions and communication of children with autism spectrum disorder

زمينه و هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر‌بخشي مداخله تعامل همه جانبه بر تعاملات اجتماعي و ارتباط اجتماعي كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم است. اختلال طيف اوتيسم يكي از اختلالات رشد است و تا كنون روش‌هاي مختلفي جهت كاهش علايم آن ايجاد شده، در اين پژوهش روش تعامل همه جانبه مورد آزمون قرار گرفته است. روش: اين پژوهش به دليل بكار گيري نمونه غيره تصادفي نيمه آزمايشي و با گروه كنترل و مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون مي‌باشد. جامعه اين پژوهش شامل كودكان داراي اختلال طيف اوتيسم است كه به وسيله نمونه گيري دردسترس از ميان مراكز اوتيسم شهر اهواز مركز نهال انتخاب و تعداد 11 كودك در گروه آزمايش و 11 نفر نيز در گروه كنترل قرار گرفتند. از مقياس درجه‌بندي اوتيسم گيليام (گارس) جهت اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش استفاده‌شد. جهت تجزيه و تحليل نتايج از روش‌هاي آماري توصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار و به منظور بررسي اثر بخشي مداخله از آزمون تحليل كواريانس چند متغيري استفاده شد. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به يافته ها روش تعامل همه جانبه بر بعد تعامل اجتماعي موثر است ولي بر بعد ارتباط موثر نبود. بعد ارتباط عمدتا كاربرد زبان را در بر مي گيرد و حوزه اختصاصي تري نسبت به تعامل به طور عام است بنابراين اثربخشي اين روش بر تعامل اجتماعي تاييد شد ولي بر ارتباط اجتماعي مورد تاييد قرار نگرفت.

Background and objects: Autism spectrum disorder is one of the disorders of growth, and so far, different methods have been developed to reduce its symptoms. In this research, the method of intensive interaction has been studied. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of intensive interaction intervention on social interactions and communication of children with autism spectrum disorder. Method: This study is due to the use of a non-randomized, semi-experimental with control group and pretest, post-test. The population of this study included children with autism spectrum disorder that was selected by available sampling among the centers of autism in Ahvaz, Iran, and 11 children were randomly assigned to both experimental and control groups. The Gilliam Autism Scale (Gars) was used to measure the variables of the research. To analyze the results, descriptive statistics including mean and standard deviations of scores were used and the covariance analysis was used to control the interventional variables in the pretest. Conclusion: According to the findings, the method of interactive interaction is effective on the social interaction dimension, but it is not effective on the communication. communication mainly involves the use of language and is more specific than interaction in general. Therefore, the effectiveness of this method was confirmed on social interaction but was not confirmed by social communication. Kay words: autism, intensive interaction intervention, social interaction, communication