اثربخشي توانبخشي شناختي رايانه‌اي مبتني بر حركت در بهبود حافظه كاري كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي

سابقه و هدف: اختلال نقص توجه و بيش فعالي، اختلالي عصب تحولي است. نقص كاركردهاي اجرايي خصيصه فراگير اين اختلال محسوب مي شود كه پيامدهاي منفي بسياري براي كودكان مبتلا به اين اختلال را در بر دارد. هدف از مطالعه حاضر تعيين تأثير توانبخشي شناختي رايانه اي مبتني بر حركت بر بهبود توانايي شناختي حافظه فعال كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي بود. روش بررسي: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود كه بر روي 28 كودك 8 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي شهر كرج با استفاده از نمونه گيري هدفمند انجام شد. 14 نفر از آن ها در گروه درمان و 14 نفر در گروه كنترل به صورت تصادفي قرار گرفتند. براي ارزيابي حافظه كاري از تكليف چند محرك پيشين استفاده شد. داده ها با آزمون آماري تحليل واريانس اندازه گيري مكرر آميخته و به كمك نرم افزار spss.20 تحليل شدند. يافته ها: نتايج به دست آمده از پژوهش نشان دادند كه در حافظه كاري گروه درمان بعد از مداخله بهبود حاصل شد (0.01 p). نتيجه گيري: : نتايج اين پژوهش نشان داد كه توانبخشي شناختي رايانه اي مبتني بر حركت مي تواند باعث بهبود حافظه كاري كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي شود.