اثربخشي پروتكل يكپارچه‌نگر در كاهش نگرش منفي به حل مسأله به عنوان تعيين‌كننده گرايش به خودكشي در نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله ايلام

Effectiveness of an Integrative Protocol in Reducing the Negative Attitude Towards Problem Solving as a Determinant of Suicidality Among Teenagers and Youth 15-24 Years Old in Ilam, Iran

زمينه و هدف: نگرش به خودكشي در نوجوانان يكي از مشكلات عمدۀ سلامت رواني محسوب مي­شود. لذا انجام پژوهش‌هايي از اين دست حائز اهميت مي‌باشد. از اين رو هدف از پژوهش حاضر اثربخشي پروتكل يكپارچه‌نگر در كاهش نگرش منفي به حل مسأله به عنوان تعيين‌كننده گرايش به خودكشي در نوجونان و جوانان 15 تا 24 ساله مي‌باشد. روش‌ كار: در يك طرح نيمه آزمايشي به شيوه پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل تعداد 40 نفر از نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله شهر ايلام به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. همه آن‌ها پرسشنامه‌هاي نگرش به خودكشي و نگرش منفي به حل مسأله را تكميل كرده‌اند. پس از اجرا و جمع‌آوري اطلاعات، داده‌ها با روش تحليل كواريانس چندمتغيري MANCOVA به كمك نرم‌افزار SPSSV19 تحليل شده‌اند. نتايج: نتايج آزمون تحليل واريانس چندمتغيري نشان داد تفاوت معني داري در نمرات دو گروه وجود دارد (P <0.01، F=10/748 0/506= اثر لانداي ويلكز). در همه مؤلفه‌هاي نگرش منفي به حل مسأله بين دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني ­داري مشاهده شد. آموزش مهارت‌هاي مبتني بر رويكرد يكپارچه‌نگري بر نگرش منفي به حل مسأله افراد نمونه اثربخش بوده و نمرات پس‌آزمون گروه آزمايش در متغيرهاي گرايش-اجتناب به مسائل و كنترل شخصي كاهش يافته و در متغير اعتماد به حل مسائل افزايش يافته است. نتيجه‌گيري: در نهايت مي‌توان گفت آموزش مبتني بر رويكرد التقاطي (يكپارچه‌نگري) در نگرش منفي به حل مسأله نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله كه گرايش به خودكشي داشته‌اند، مؤثر بود. از اين رو آموزش برنامه‌هايي از قبيل حل‌مساله، تنظيم هيجان، ذهن‌آگاهي و مواردي از اين قبيل به روانشناسان، والدين، نوجوانان، متخصصان حوزه سلامت و آسيب‌شناسي اجتماعي جهت كاهش و جلوگيري از خودكشي نوجوانان مي‌تواند اثربخش واقع شود.

Background and Aim: Adolescents' attitude to suicide is one of the major problems in mental health. Thus, research in this area is of utmost importance. The objective of this study was to determine the effectiveness of an integrated protocol in reducing the negative attitude toward problem solving as a determinant of suicidal tendency in adolescents and young people 15-24 years old in Ilam, Iran. Materials and Methods: In this semi-experimental pretest-posttest study with a control group, a sample of 40 adolescents 15-24 years old were selected by random cluster sampling in Ilam city, Iran. All of the participants completed a suicidal attitude questionnaire, as well a negativeattitude-toward-problem solving questionnaire. Data were analyzed using the SPSS-V19 software, the statistical test being the multivariate covariance analysis (MANCOVA). Results: Multivariate analysis of variance analysis showed that there was a significant difference in the attested scores of the two groups (P <0.01, F = 0.408, Wilk's Lambda = 0.506). The differences between the experimental and control groups were significant as regards all of the components of the negative attitude. The training based on the integrated approach to negative attitude in problem solving was found to have been effective. The post-test scores of two variables, namely, problem tendency-avoidance and personal control, decreased in the experimental group; however, one other variable, namely, trust in problem-solving, increased. Conclusion: Based on the findings it can be concluded that education based on an eclectic (integrated) approach towards the negative attitude to problem solving can be effective in adolescents and the youth 15-24 years old with suicidal tendencies ─ suicidality. Hence, it is recommended to administer training programs such as problem-solving, emotional regulation and mindfulness to help psychologists, parents, adolescents, health professionals and social pathologists to reduce and prevent suicide in adolescents.