مدل‌سازي آلودگي چاه‌ هاي جذبي بر آب زيرزميني

سابقه و هدف: چاه‌هاي جذبي از رايج‌ترين انواع تاسيسات بهداشتي در بيشتر كشورهاي در حال توسعه هستند. اين چاه‌ها به‌عنوان مكانيزمي براي جداسازي فاز مايع از جامد هستند، اما در بيشتر آنها شرايط براي نيتروژن‌دهي محلول حاوي سرب فراهم بوده كه مي‌تواند حجم قابل‌توجهي از آلودگي را وارد منابع آب زيرزميني كند. ازاين‌رو براي بررسي نيترات ورودي به آب‌هاي زيرزميني در نواحي استقرار چاه‌هاي جذبي از روش مدل‌سازي استفاده ‌شده است. مواد و روش‌ها: در اين مدل يك آبخوان با ويژگي‌هاي عادي يك آبخوان واقعي به صورت فرضي درنظر گرفته شد. فاصله سطح آب زيرزميني تا كف (ته) چاه جذبي را 5، 10 يا 30 متر در نظر گرفته و اين عمق به تمام سطح آب در آبخوان فرضي تعميم داده شد. همچنين براي نيترات نيمه‌عمر 500 تا 1500 روز با مقياس زماني 6 ماه تا چند سال در نظر گرفته شد. سپس در نرم‌افزار MATLAB نمودار مربوط به تغييرات غلظت نيترات به عمق ترسيم شد. نتايج و بحث: نتايج از بالا بودن احتمال آلودگي نيترات در سطح آب زيرزميني نسبت به استاندارد سازمان بهداشت جهاني (50 ميلي‌گرم درليتر) براي آشاميدن در چاه‌هايي با فاصله 5 متر بين كف چاه جذب تا سطح آب در دوره 5 ساله با نيمه‌عمر متوسط تا طولاني نيترات حكايت داشت. مكان‌يابي نواحي دور از سطح آب زيرزميني، تخليه مكرر چاه، تعويض آن و تفكيك فاضلاب قبل از ورود به چاه از راه‌حل‌هاي مؤثر براي كاهش ورود نيترات از چاه‌هاي فضولات انساني به آب زيرزميني است. هرچند راهكارهاي فوق ممكن است به دلايل اجتماعي، فني و محدوديت‌هاي اقتصادي هميشه قابل‌اجرا نباشد. نتيجه‌گيري: بررسي‌‌ گسترده در سطوح مختلف و با داده‌هاي دقيق‌تر با نيمه‌عمرهاي متفاوت نيترات مي‌تواند اطلاعات درباره شدت آلايندگي چاه‌هاي فضولات انساني را افزايش دهد.