بررسي مضامين عرفاني در شعر احمد عزيزي

عرفان و مضامين عرفاني از دير باز با ادبيات پيوندي عميق داشته است. آموزه‌هاي عرفاني نه تنها در اشعار شاعر ان برجستة عرفانگرا و عارف گذشته، بلكه در شعر شاعران معاصر نيز از جايگاه ويژه‌اي بر خوردار است. از آنجاكه درونماية شعر شاعران معاصر بيشتر مسائل اجتماعي و فرهنگي است، در گام اول به نظر مي‌رسد كه اين شاعران از مضامين عرفاني كمتر بهره برده‌اند، لذا انجام اين تحقيق به منظور بررسي مضامين عرفاني و جايگاه عرفان در شعر احمد عزيزي، يكي از شاعران شاخص معاصر ضروري به نظر مي‌رسد. بدين جهت، تحقيق پيش رو به روش كتابخانه‌اي و محدودة پژوهش بيشتر پيرامون كتاب‌هاي «قوس غزل» و «كفش‌هاي مكاشفه» احمد عزيزي صورت پذيرفته است. احمد عزيزي به عنوان يك شاعر عرفانگرا از فرهنگ عرفاني در اشعارش به طور كامل بهره برده است. علاوه بر اين در بيان انديشه‌هاي عرفاني خويش از مولوي و حافظ الهام گرفته است. اهميت دادن به قطع تعلقات نفساني و دنيوي، دوري از خلق و خلوت گزيني براي دريافت تجلي حق و مضاميني مانند عشق، وحدت وجود، فنا و بقا، تجلّي، حيرت و رموز عرفاني چون ساقي، مي، ميكده، خرابات، در اشعارش موج مي‌زند.