خاندان سُهروَردي، خاندان تصوف و علم در سرزمين هاي اسلامي

نخستين رجال خاندان سهروردي از سهرورد، شهر كوچكي ميان زنجان و همدان، برخاستند و با كوچ به بغداد به انگيزه‌ قدم در راه تهذيب و تحصيل علم، اين خاندان در سده‌ 5ق در اين شهر ظهور يافت و به تدريج به تصوف و علم شناخته شد. خاندان مذكور تا اوايل سده‌ 9ق در عراق و جزيره دوام يافت و بيشترين اخلاف خاندان در اين جا ظهور يافتند. با پراكنده شدن تدريجي برخي از رجال خاندان در سرزمين هاي اسلامي، از نيمه‌ دوم سده‌ 7ق تا سده‌ 14ق اخلافي از اين خاندان در ايران، مصر و شام، ماوراءالنهر و به ويژه هند نيز ظاهر شدند. منابع سلسله نسب همه‌ اخلاف را به طور كامل بيان نكرده اند. درباره‌ منتسبان با سلسله نسب ناقص اجمالا مي دانيم كه از نسل شيخ شهاب الدين عمر سهروردي(د.632ق) بوده اند. از اين رو، مي توان گفت برخي از اخلاف شيخ و تبعا خاندان تا سده‌ اخير نسب خويش را حفظ كرده يا از نسب بردن خويش از شيخ آگاهي داشته اند؛ با اين همه، احتمال نسب سازي برخي از منسوبان متاخر براي خويش بسيار است. اين پژوهش مي كوشد پس از معرفي خاندان سهروردي، با استقصاي نام اعضا و اخلاف آن، شجره نامه‌ ايشان را بر پايه‌ منابع موجود ترسيم و مدعيان انتساب به شيخ را نيز معرفي كند