تحليل پارادايمي توسعه در انديشه آمارتيا سن ‌و نسبت آن با صلح كل عرفاني

اين مقاله با مفروض گرفتن و استخراج عناصر اساسي توسعه ليبرالي به‌مثابه يك الگوواره (پارادايم) درصدد سنجش ميزان اشتراك و يا افتراق انديشه آمارتيا سن با جريان اصلي توسعه سياسي ليبرالي به‌مثابه پارادايم غالب مي‌باشد. وجود تمايز وي بر ابعاد ارزش شناختي و زيبايي‌شناختي با انديشه‌هاي جريان اصلي توسعه ليبرال و تأكيد بر سوژه و توانمندسازي فردي به‌جاي تأكيد بر ساخت اين پرسش را به‌پيش مي‌كشد كه آيا انديشه آمارتيا سن را مي‌توان تحولي پارادايمي در نظر گرفت و يا تحولي است در درون پارادايم موجود توسعه ليبرال؟ همچنين آيا مي‌توان شباهت‌هاي پارادايمي بين انديشه آمارتياسن با نظريه صلح كل عرفاني يافت به گونه‌اي كه به منزلة بديل و يا مكمل نظرية توسعه او به عنوان الگويي باشد كه فراهم كننده زمينه توانمندسازي سوژه انساني با برقراري عدالت هويتي در جوامعي تحت توتاليتاريسم هويتي تمركز گرا است؟ نوشتار كنوني با استفاده از مقالات و كتاب‌هاي آمارتيا سن و با روش گردآوري داده‌هاي كتابخانه‌اي و روش تحليل محتوا/ پارادايم ابتدا به توصيف و استخراج عناصر توسعه‌اي انديشه سن و امهات كلان نظريه صلح كل عرفاني پرداخته و با عطف تمركز اصلي بر انديشه سِن بر آن است تا تا تحول پارادايمي/درون پارادايمي را با جريان اصلي توسعه از يك سو به مثابه صورت نوعي توسعه ليبرالي و نظريه صلح كل عرفاني از سوي ديگر با رويكردي پارادايمي/مقايسه‌اي دريابد.