اشارات و درون مايه‌هاي عرفاني در ديوان وفاي فراهاني

وفاي فراهاني از جمله شاعران سده دوازدهم است كه آثار متعددي از خود به جا گذاشته است. يكي از آثار ناشناخته او ديوان اوست كه مشتمل بر مضامين گوناگون حكمي، عرفاني، تعليمي و اخلاقي است. بررسي ديوان اين شاعر نشان مي¬دهد كه اين شاعر توجه ويژه¬اي به شاعران سنتي ادب فارسي داشته است و از بين شاعران گذشته بيشترين اثرپذيري را از سعدي داشته است. آشنايي او با مضامين و اشارات عرفاني همانند آشنايي سعدي است كه با مضامين، درون¬مايه¬ها و تعاليم عرفاني انس و الفت داشته است؛ هرچند نمي¬توان سعدي را يك شاعر عارف به حساب آورد. عشق به عنوان پررنگ¬ترين مضمون عرفاني در ديوان وفاي فراهاني با جلوه¬هاي عاشقانه و معشوقانه بروز و نمود داشته است. اين پژوهش بر آن است تا به اثرپذيري¬ها، نمونه¬ها و گونه¬هاي مختلف اين اشارات در ديوان وفاي فراهاني، شاعر ناشناخته دوره بازگشت اشاره كند.