پراكنش فصلي فيتوپلانكتون هاي غالب در خزر جنوبي (سواحل مازندران) و ارتباط آن با عوامل محيطي

پراكنش فصلي فيتوپلانكتون ها و عوامل موثر بر حضور آنها در سواحل مازندران، بين سالهاي 90-1391 بررسي شد. در اين مطالعه توزيع شاخه‌ ها و گونه هاي غالب فيتوپلانكتوني و پارامترهاي فيزيكوشيميايي در امتداد 4 خط عمود بر ساحل (اميرآباد، بابلسر، نوشهر و رامسر) در عمق‌هاي مختلف ستون آب در اعماق 5، 10، 20 و50 متر مورد ارزيابي قرار گرفتند. تغييرات گونه هاي غالب و پارامترهاي محيطي با استفاده از تحليل مؤلفه ‌هاي اصلي بررسي شد. ميانگين تراكم ساليانه فيتوپلانكتون 185162558 عدد در متر مكعب بود و بيشترين تراكم در فصل زمستان و كمترين تراكم در فصل بهار تعيين شد. در مجموع 7 شاخه و 131 گونه از فيتوپلانكتون ها شامل باسيلاريوفيتا (58 گونه)، سيانوفيتا (24)، پيروفيتا (22)، كلروفيتا (17)، اوگلنوفيتا (8) و 1 گونه در هر يك از شاخه‌هاي هاپتوفيتا و زانتوفيتا شناسايي شدند. در بهار گونه Exuviaella cordata از پيروفيت ها (61/25 درصد از گونه ها) در تابستان و پاييز گونه Oscillatoria sp. از سيانوفيت ها (به ترتيب 48/69 و 71/91) و در زمستان گونه Pseudonitzschia seriata (66/12) از باسيلاروفيت ها به عنوان گونه هاي غالب فصلي شناسايي شدند. اين تحقيق نشان داد كه ترموكلاين، انتقال رودخانه‌اي، شانه‌دار Mnemiopsis leidyi و گونه‌هاي فيتوپلانكتوني فرصت طلب با توانايي بالاي رقابتي (سيانوفيت و پيروفيت) از موثرترين عوامل بر تغييرات زماني و مكاني فيتوپلانكتون‌ها مي‌باشند. درجه حرارت، سيليس و نيتروژن معدني نقش مهمي در تغييرات تراكم دياتومه ها دارند، درحاليكه درجه حرارت، فسفر معدني، فسفر آلي و نيتروژن معدني براي پيروفيت ها و سيانوفيت ها حائز اهميت هستند.