تعيين حساسيت زيست محيطي نوار ساحلي استان هرمزگان از ديدگاه زمين ريخت شناسي

مطالعه حساسيت ساختارهاي فيزيكي منطقه ساحلي در تفكر يكپارچه در مديريت نواحي ساحلي براي برنامه ريزي فضايي اهميت دارد. براي ارزيابي حساسيت فيزيكي منطقه ساحلي هرمزگان شش معيار و 29 شاخص مورد استفاده قرار گرفت. بررسي معيارها و تعيين ضريب اهميت شاخص هاي به كار رفته در آنها نشان داد شاخص انحصاري بودن و بكر بودن به ترتيب بيشترين اهميت و وابستگي صنعتي كمترين اهميت را در تعيين ساختارهاي فيزيكي حساس ايفا مي كنند. همچنين به منظور تعيين اهميت و اولويت بندي ساختارهاي فيزيكي محدوده مورد مطالعه براساس معيارهاي ياد شده 9 ساختار فيزيكي (چهار ساختار در ناحيه ساحلي و پنج ساختار در ناحيه كرانه) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد، كرانه هاي گلي در معرض آبگرفتگي در ناحيه كرانه و ناحيه ساحلي كم ارتفاع و كم شيب در ناحيه ساحلي به ترتيب داراي بيشترين حساسيت بود. پس از بررسي ساختارهاي فيزيكي براساس معيارهاي ياد شده و تهيه نقشه حاصل از همپوشاني ساختارهاي مورد بررسي، پهنه بندي حساسيت نوار ساحلي استان هرمزگان در پنج طبقه حساسيت خيلي كم، حساسيت كم، حساسيت متوسط، حساسيت زياد و حساسيت خيلي زياد تهيه شد. بيشترين وسعت طبقه هاي حساسيت فيزيكي، مربوط به طبقه داراي حساسيت كم بود كه اين مناطق بيشتر در ناحيه ساحلي قرار گرفته است. كمترين گستردگي نيز مربوط به طبقه داراي حساسيت متوسط بود. مناطق داراي حساسيت خيلي زياد در بخش هايي از شهرستان ميناب و در نزديكي تياب و بندزرك همچنين در مناطقي از شهرستان بندرعباس، بندر جاسك و سيريك قرار گرفته است. اولويت بندي شاخص ها و حساسيت ساختارهاي فيزيكي با استفاده از تحليل سلسله مراتبي و تلفيق نقشه ها در سامانه اطلاعات جغرافيايي انجام شد.